A to Polska właśnie.

Iwona Szpala i Małgorzata Zubik, dziennikarki "Gazety Wyborczej", wykonały kawał rzetelnej pracy. Odgrzebując wszystkie, dostępne dokumenty postarały się stworzyć panoramę najgłośniejszych spraw warszawskiej reprywatyzacji. Podziwiam powściągliwość obu autorek, żeby nie grzmieć w co drugim zdaniu. Gniew szybko przeradzał się w niedowierzanie (i odwrotnie) w trakcie lektury, a tu obie dziennikarki musiały trzymać pion i fachowość. Spisały się znakomicie opisując rzetelnie historię kamienic. Każdy rozdział to opowieść o innym adresie na mapie Warszawy. Książkę jednak rozpoczyna przypomnienie z historii czym faktycznie był dekret Bieruta z 1945 roku.

Teksty zawarte w książce są jasne i precyzyjne. Nawet kiedy wchodzimy w gmatwaninę przepisów, zawiłości pracy urzędników miejskich, to autorki starają się wykładać te historie w sposób zrozumiały. Dzięki takiej precyzji lepiej możemy zrozumieć mechanizm całej reprywatyzacji. Książka dotyka historii jeszcze nie zakończonych, a dziejących się tu i teraz. Trudno mieć zaufanie do państwa, które swoich obywateli potraktowało w sposób w jaki ucierpieli mieszkańcy Warszawy (i nie tylko). Jest też coś co nie daje mi spokoju po tej lekturze. Mianowicie chodzi o uzmysłowienie sobie, że ta sprawa przez tyle lat, przez różne władze była lekceważona lub niepotraktowana w sposób na jaki zasługiwała. To chyba dość dobrze obrazuje stosunek władzy do obywatela w naszym, pięknym kraju. Terapia szokowa.

Inne: http://www.nowamuzyka.pl/author/jaroslawszczesny/

A to Polska właśnie.

Iwona Szpala i Małgorzata Zubik, dziennikarki "Gazety Wyborczej", wykonały kawał rzetelnej pracy. Odgrzebując wszystkie, dostępne dokumenty postarały się stworzyć panoramę najgłośniejszych spraw warszawskiej reprywatyzacji. Podziwiam powściągliwość obu autorek, żeby nie grzmieć w co drugim zdaniu. Gniew szybko przeradzał się w niedowierzanie (i...