"I po raz pierwszy spojrzała na arabski świat tak jak widzieli go mieszkańcy - miejsce bezlitosne i okrutne, ziemię bez przyszłości, z której trzeba uciekać. Przeważająca ich wiekszość nie pragnęła nic więcej jak żyć w spokoju i troszczyć się o rodziny. Ale istniała też mniejszość - niewielka procentowo - którą uwiódł syreni śpiew radykalnego islamu."

"W zwierzchnictwie zradykalizowanego dzihadyzmu zdarzali się mlodzi utalentowani ludzie z dobrych rodzin ale szeregowi żołnierze i ci, którzy mieli posłużyć za mięso armatnie byli w większości zradykalizowanymi życiowymi rozbitkami. Polityczny islam stał się dla nich ratunkiem a ISIS rajem. Stawiał tym zagubionym duszon jasny cel i obiecywał rozkosz wiecznej kopulacji w życiu, w życiu które nastąpi po śmierci dla świetej sprawy. Zachodnia cywilizacji nie dysponowała przekazem, który mógłby rywalizować z tą wizją"

Nie jestem specjalistką od powieści sensacyjnych/szpiegowskich więc najprawdopodobniej nie patrzę na nie zbyt krytycznym okiem. Z drugiej strony nie jestem w tym gatunku specjalistą ponieważ rzadk go czytam. A to dlatego, że rzadko kiedy mnie on wciąga. Tym razem jednak naprawdę dałam się porwać!
A porwały mnie sidła ISIS na przemian z izraelskim wywiadem.

Czarna wdowa to powieść bardzo aktualna. Niby jest to fikcja ale oparta na bardzo wielu faktach przypominających źródła powstania ISIS na zgliszczach Al-Kaidy oraz opuszczonego przez Amerykanów Iraku. Jest to historia, w której autor kreśli całkiem możliwą obraz dalszych poczynań dzihadystow ale przemyca też wiele dość niewygodnych faktów dotyczących zachodniego świata w tym konflikcie.

Akcja rozkręca się trochę jak lokomotywa ale od 150 strony napięcie jest juz konkretne!
Motywem przewodnim jest tu bowiem infiltracja siatki ISIS przez agentke z Izraela dzięki czemu nie tylko odkrywamy ich działania ale wraz z bohaterką jesteśmy w tę sidła złapani.

To mój pierwszy kontakt z Danielem Silva ale ponieważ jest to 16sta część całego cyklu z agentem Gabrielem, z pewnością sięgnę po inne książki z cyklu!

"I po raz pierwszy spojrzała na arabski świat tak jak widzieli go mieszkańcy - miejsce bezlitosne i okrutne, ziemię bez przyszłości, z której trzeba uciekać. Przeważająca ich wiekszość nie pragnęła nic więcej jak żyć w spokoju i troszczyć się o rodziny. Ale istniała też mniejszość - niewielka procentowo - którą uwiódł syreni śpiew radykalnego islamu."

"W zwierzchnictwie...