Mówi się, że środkowe części wszelkich trylogii są zazwyczaj niezbyt udane. Jeśli to jakaś reguła, to "Kosmiczne ziarna" W. Podrzuckiego są wyjątkiem ją potwierdzającym. Wracamy do świata ogarniętego chaosem po przemianach. Jednak nie śledzimy już losów samego Thomasa Farquaharta, tutaj wątków i bohaterów jest więcej. Na pierwszy plan wysuwa się cudem odratowany w pierwszym tomie Hannibale Remmuerish, inżynier, dzięki któremu w rodzimej osadzie Thomasa, Keshe, nastąpi prawdziwy postęp. Jednak nie oddalamy się od problemów znanych z pierwszej części. Gerhard von Klosky uwikłany w sprawy biurowe schodzi na dalszy plan, lecz Thomas zyskuje niezwykły status wśród ludności Dołu i aż rwie się do działania. Tymczasem Noel Kreuff, zwany wcześniej Regulaminem wyrusza na wyprawę, celem której jest odszukanie Helen Bjorg, dziś uznawanej za boginię, lecz niegdyś wcielone zło, osobę, przez którą świat się zmienił w to, czym jest obecnie. Towarzyszy mu Bea, nosząc pod sercem dziecko Thomasa. A świat zmienia się nadal. Coraz bardziej jest widoczne, jak powoli drzewa zaczynają się sypać, jak coś idzie wyjątkowo nie tak, jak powinno.

Mówi się, że środkowe części wszelkich trylogii są zazwyczaj niezbyt udane. Jeśli to jakaś reguła, to "Kosmiczne ziarna" W. Podrzuckiego są wyjątkiem ją potwierdzającym. Wracamy do świata ogarniętego chaosem po przemianach. Jednak nie śledzimy już losów samego Thomasa Farquaharta, tutaj wątków i bohaterów jest więcej. Na pierwszy plan wysuwa się cudem odratowany w pierwszym...