Zawsze piszę recenzję książki od razu po jej przeczytaniu. Ta powieść nie skłoniła mnie do żadnej refleksji. Jest to dość nudna historia o dziewczynie, która wyjechała z nadmorskiego Dźwirzyna do Warszawy. Wielka pani, Warszawianka, z wielkimi ambicjami i jeszcze większym "ego". Pragnąca nic nie robić i mieć bogatego męża, który będzie spełniać jej zachcianki. Nawet znalazł się taki kandydat i nie przeszkadzało jej, że jest brzydki (jak to sama określiła) i ją zdradza. Ważne, że miał bogatych rodziców. W tym wszystkim był jednak jeden minus - nie miał w planach ślubu. Gdy ten "związek" się kończy, nasza bohaterka bierze urlop i wyjeżdża do rodzinnego Dźwirzyna. I tutaj dopiero pokazuje swój podły charakterek i to, jak w ogóle nie liczy się z ludźmi. Każdego traktuje z góry, odnosi się bez szacunku, jakby sama była kimś lepszym. Urlop trochę ją zmienia i w wyjątkowo powolnym tempie zmieniają się jej priorytety, choć sama się przed tym długo broni.

Podsumowując - beznadziejna historia o głupiej i samolubnej dziewczynie, która ma więcej szczęścia jak rozumu. Ma wokół siebie ludzi, na których może liczyć, a tego nie docenia. Strasznie pusta książka, niestety. Jedyny plus jaki w niej znalazłam to opisy Dźwirzyna, do którego fajnie było wrócić po latach. To chyba jednak trochę za mało...

Zawsze piszę recenzję książki od razu po jej przeczytaniu. Ta powieść nie skłoniła mnie do żadnej refleksji. Jest to dość nudna historia o dziewczynie, która wyjechała z nadmorskiego Dźwirzyna do Warszawy. Wielka pani, Warszawianka, z wielkimi ambicjami i jeszcze większym "ego". Pragnąca nic nie robić i mieć bogatego męża, który będzie spełniać jej zachcianki. Nawet znalazł...