Zabawna historia o tym, jak postrzegają nas zwierzęta. Świetna lektura dla dzieci. Tych małych, ale również całkiem dużych :)

Zabawna historia o tym, jak postrzegają nas zwierzęta. Świetna lektura dla dzieci. Tych małych, ale również całkiem dużych :)

Opcja pierwsza, czyli punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.

Ludzie rzadko zadają sobie pytanie o to jak widzą ich inni mieszkańcy planety. Co prawda często obawiają się tego, jak postrzegają ich inni ludzie, dlatego uwielbiają zakładać różne maski. Na wagę złota są tacy, którzy są zwyczajnie sobą. Bez ulepszeń, bez udziwnień, bez konwenansów i szablonów. Ten temat nabiera nowego wymiaru w dobie internetu, kiedy pod maską podretuszowanych zdjęć, przemyślanych póz, powrotu do pisma obrazkowego i braku możliwości weryfikacji możemy tworzyć lepsze wersje siebie. Ten temat jest doskonały do poruszenia przy okazji pierwszej książki, o której chcę opowiedzieć.

„Człowiek jaki jest, każdy widzi” Marzeny Matuszak ilustrowanej przez Grażynę Rigall od Wydawnictwa Dwie Siostry to historia grupy zwierzaków, która relaksuje się w hotelu schowanym na himalajskim szczycie. Hotel prowadzony jest przez rodzinę Yetich (gdyby ktoś nadal nie wierzył w istnienie Yeti, to znak, że nie czytał odpowiedniej literatury). Regulamin hotelu był bardzo prosty:

„Punkt 1. Nie zjadamy się nawzajem.

Punkt 2. Nie straszymy się nawzajem, że zjemy się później.

Punkt 3. Nie bijemy się o jedzenie. Dla wszystkich wystarczy.”

Zwierzęta próbują opisać małej i zaskakująco ciekawskiej Yetince jak wygląda człowiek. Każde ze zwierząt ma swoje wyobrażenie. Na pewno będzie kupa śmiechu! Bo czy można się oprzeć wybuchowi śmiechu, kiedy słyszy się opowieść komarzycy:

” – Są baardzo, baardzo dłuudzy. Przeeleecieć z ich jeedneego końca na druugi, to doopieero moożna się zmęęczyć!”

więcej na literackakavka.pl

Opcja pierwsza, czyli punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.

Ludzie rzadko zadają sobie pytanie o to jak widzą ich inni mieszkańcy planety. Co prawda często obawiają się tego, jak postrzegają ich inni ludzie, dlatego uwielbiają zakładać różne maski. Na wagę złota są tacy, którzy są zwyczajnie sobą. Bez ulepszeń, bez udziwnień, bez konwenansów i szablonów. Ten temat...

Człowiek w oczach Yeti, czyli “Człowiek jaki jest, każdy widzi” Marzeny Matuszak

Gdyby zwierzęta umiały mówić, co powiedziałyby o człowieku?
Głęboko i wysoko w Himalajach znajduje się hotelik prowadzony przez gościnną rodzinę Yetich. Zwierzęta odpoczywają tam bezpiecznie, zgodnie z regulaminem nie zjadając się nawzajem. Mała panna Yeti, zwana Ciekawską Yetinką bardzo chce wiedzieć, jak wygląda i jaki jest człowiek. Opowiadają jej o tym zwierzęta, goście hotelowi, starając się przedstawić jej widziany swoimi oczami obraz tej dziwnej istoty.
Ciąg dalszy recenzji na:

http://bokincepcja.pl/2018/02/20/czlowiek-w-oczach-yeti-czyli-czlowiek-jaki-jest-kazdy-widzi-marzeny-matuszak/

Człowiek w oczach Yeti, czyli “Człowiek jaki jest, każdy widzi” Marzeny Matuszak

Gdyby zwierzęta umiały mówić, co powiedziałyby o człowieku?
Głęboko i wysoko w Himalajach znajduje się hotelik prowadzony przez gościnną rodzinę Yetich. Zwierzęta odpoczywają tam bezpiecznie, zgodnie z regulaminem nie zjadając się nawzajem. Mała panna Yeti, zwana Ciekawską Yetinką bardzo chce...

Co możemy powiedzieć, patrząc na człowieka? Że jest wysoki bądź niski, szczupły albo zaokrąglony, łysy, z bujną czupryną, gładko zaczesany, fantazyjnie rozczochrany, sympatyczny lub niekoniecznie. A jak wygląda człowiek z żabiej perspektywy, widziany oczami zwierząt? Moglibyście się zdziwić.

W hotelu prowadzonym przez stworzenia, których istnienie wciąż pozostaje dla nas zagadką, grupka zrelaksowanych gości, zachęcona pytaniami córki gospodarzy, próbuje rozwikłać dla niej inną zagadkę, dotyczącą człowieka. Takie odwrócenie ról pozwala spojrzeć na homo sapiens jak na istotę niemal nierzeczywistą, a ze strzępków informacji, przekazywanych przez zwierzęta, które miały z nią kontakt, wyłania się jej niesamowity portret.

Człowiek ma sierść jak skórka ananasa i rybi ogon. Z szerokich ust lecą mu bąbelki, kiedy lata po niebie na swoich czarnych skrzydłach, wypuszczając świecące macki. Człowiek jest długi. Trzeba się nieźle namachać, żeby go całego oblecieć. Ale można z niego pić. Człowiek bywa bardzo upierdliwy i namolny, męcząco nadopiekuńczy, ale można na nim przyjemnie leżeć. Człowiek w wodzie nosi czarną skórę. Można go pomylić z foką – na jego nieszczęście. Człowieka bowiem można też zjeść. I nie zawsze przez przypadek.

A co jada człowiek? To pytanie wywołuje wśród zwierząt wielką konsternację, choć niektóre uważają, że dziecko powinno poznać prawdę, nawet taką przerażającą. Przy okazji prawdę odkrywa mało rozgarnięty Ciężkie Kopyto: nagłe zniknięcie Mutyldy wcale nie miało związku z jej marzeniem o wyprawie do Indii… .

Dziwny, nieprzystający do naszych wyobrażeń portret człowieka i jego absurdalnych zachowań został skontrastowany w książce z bardzo sympatycznym wizerunkiem rodziny Yetich. W ich himalajskim hotelu każdy dzień rozpoczyna się od porannej piosenki. Gospodarze serwują wyłącznie wegetariańskie dania, a gości obowiązuje bezwzględny zakaz pożerania się nawzajem.

Książka Marzeny Matuszak może poszczycić się wyróżnieniem jury Wydawnictwa Dwie Siostry i jest to wyróżnienie w pełni zasłużone. Zabawną, przewrotną historię czyta się bardzo przyjemnie, a stonowane ilustracje Grażyny Rigall podkreślają dziwną atmosferę tej arcydziwnej dyskusji.

Recenzja opublikowana na blogu:
https://zapiskinamarginesie.pl/2017/07/04/czlowiek-jaki-jest-kazdy-widzi/?preview=true

Co możemy powiedzieć, patrząc na człowieka? Że jest wysoki bądź niski, szczupły albo zaokrąglony, łysy, z bujną czupryną, gładko zaczesany, fantazyjnie rozczochrany, sympatyczny lub niekoniecznie. A jak wygląda człowiek z żabiej perspektywy, widziany oczami zwierząt? Moglibyście się zdziwić.

W hotelu prowadzonym przez stworzenia, których istnienie wciąż pozostaje dla nas...