Trzech przyjaciół w poszukiwaniu mądrości

Trzech francuskich mędrców, filozof, mnich buddyjski i psychiatra dyskutuje o sztuce dobrego życia. Rzecz jest nierówna i nieco powierzchowna, obok głębokich i poruszających rozważań i rad, sporo tam zwyczajnego lania wody. Dla mnie najważniejsze są wywody psychiatry, Christophe André, którego książki znam i cenię. To dobry wstęp do dalszych lektur współautorów książki.

W tej książce, trzech przyjaciół i mędrców, którzy spotkali się gdzieś na francuskim odludziu, dyskutuje o sztuce dobrego życia. Mamy tu Christophe André, psychiatrę i psychoterapeutę pracującego w Paryżu, który napisał kilka świetnych (wydanych u nas) książek o medytacji i psychologii. Jest też filozof, Alexandre Julien, który przeniósł się z rodziną do Seulu, aby na miejscu praktykować Zen. Trzeci z przyjaciół, Matthieu Ricard, porzucił karierę naukową dla odosobnienia w Himalajach, gdzie zajmuje się głównie medytacją.

Mamy tu ogólne wywody o sztuce mądrego i dobrego życia, podkreślające rolę samopoznania, medytacji, altruizmu i innych umiejętności. Dyskusje są raczej ogólnikowe, i nieco chaotyczne, niemniej to dobry wstęp do dalszych lektur. Poza tym rzecz jest nierówna, sporo tam lania wody, w czym celuje Alexandre Julien, najciekawsze zdecydowanie są dla mnie wywody Christophe André, ale, jak już wspomniałem, znam go już z innych książek. Wydano u nas jeszcze książki Matthieu Ricarda, ale tych (jeszcze) nie czytałem.

W książce poruszono wiele wątków i problemów; napiszę krótko o tych, które mi zapadły w pamięć.

Bardzo ciekawie mówi Matthieu Ricard o kontrolowaniu własnych emocji, o uwalnianiu się od emocji negatywnych, pomaga w tym medytacja, niemniej potrzebna jest praktyka i cierpliwość. André opisuje z kolei jak pracuje z pacjentami którzy cierpią z powodu negatywnych i destrukcyjnych emocji.

Pięknie definiuje André charakterystyczne cechy słuchania innych: „szacunek dla słów drugiej osoby, odpuszczenie i podatność na poruszenie”. W szczególności bardzo ważne jest słuchanie bez oceniania i osądzania, to bardzo trudne! Poza tym słuchanie jest dawaniem; nie tylko odpowiedzi, lecz także obecności.

Inna ważna zasada André, którą tak trudno przestrzegać: „robić wszystko, by nie mówić źle o innych; a jeśli mimo wszystko to robię, starać się mówić tylko to, co odważyłbym się powiedzieć im w twarz.”

Mówi Ricard, że umysł oddziaływuje na ciało, ale ciało ma też wpływ na umysł, zatem „relacja umysł – ciało działa w obu kierunkach”. Więc gdy rozciągamy usta w uśmiechu, ma to pozytywny wpływ na nasz nastrój.

Bardzo ważne dla mnie wynurzenia André jak wygląda jego typowy dzień, od czego zaczyna, jak kontynuuje, co robi w ciągu dnia, chciałbym i ja tak!

W sumie jest to dosyć ciekawy wstęp do wydanych u nas książek dyskutantów.

Dysputa-rzeka... o życiu.

Ciekawa forma i treść. Trzech przyjaciół - mnich, filozof i psychiatra. Temat: życie... Tytuł książki sugeruje wprawdzie, że "mądrość", lecz tak naprawdę tematem głównym jest tutaj po prostu "życie". I według mnie to, jak odnaleźć w nim szczęście... Pachnie patosem, prawda? ;) ... Owszem, pachnie. I momentami nawet zalatuje, ale... nie jest tak źle. Całość ciekawi i wciąga, a trzy różne punkty widzenia są naprawdę interesujące. Może niewiele tu "odkrywczych prawd"... lecz czyta się to wszystko przyjemnie.

Czy któryś punkt widzenia jest najbardziej godny uwagi? Psychiatry, filozofa lub mnicha? Ciężko stwierdzić. Chyba najwięcej - według mnie - ciekawych rzeczy miał do powiedzenia psychiatra ;) A spektrum tematów - ze wspólnym mianownikiem - było zaiste szerokie. Własne wnętrze, emocje, znaczenie rozmów i wymiany myśli, wewnętrzny spokój, cierpienie, wierność (samemu sobie i innym), altruizm, prostota, sztuka przebaczania, wolność... Wszystko o czymś i coś o wszystkim ;) ... Ta książka byłaby fajnym wstępem do jakiegoś cyklu książek o dysputach tych trzech panów; jako pojedyncza lektura jest ciekawa, lecz chyba nieco zbyt... szeroka tematycznie przy jednoczesnych ograniczeniach objętości.

Czy warto sięgnąć po tę książkę? Myślę, że tak. Nie dało się na jej kartach uciec od patosu, miejscami od lania wody, niewiele tu też, jak wspominałem, czegoś odkrywczego, ale całość jest na szczęście bardzo zgrabnie napisana. I szybko się czyta. Tak więc, jeśli macie ochotę na kilka popołudni, w czasie których poznacie czyjś inny punkt widzenia na życie, wnętrze człowieka i to, jak żyć w zgodzie z samym sobą... to zapraszam ;)

Polecam.

Dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca za egzemplarz recenzencki.

Recenzja znajduje się także na moim blogu:
https://cosnapolce.blogspot.com/2017/08/trzech-przyjacio-w-poszukiwaniu.html