Pierwsze co pomyślałam sobie po zakończeniu lektury to to, że autorka ma chyba jakieś wtyki w wydawnictwie... Nie wiem jak ta powieść przeszła sito i została wydrukowana :P
Ale do rzeczy. Z notki z tyłu dowiadujemy się, że powieść dotyczy młodej Francuzki, która zakochana w starszym od niej Polaku, tuż po ogłoszeniu stanu wojennego, przybywa do naszego kraju z pomocą humanitarną. I tu pierwszy zonk. Podróże Valerie odbywa się na 170 stronie. Z 230 :P Cała podróż trwa dwa dni (haha!) i zostaje opisana na 3 stronach ;) Ale ok, tutaj to wina ewidentnie wydawnictwa, które stworzyło tak nieadekwatny opis do treści. Nie zmienia to jednak faktu, że czytelnik ma nadzieję na opis przeżyć bogatej Francuzki w tak trudnych czasach w obcym dla niej kraju. Nic z tych rzeczy :P
Powieść co prawda rozpoczyna się od historii Valerie, która we mnie nie wzbudziła za grosz sympatii, no ale nie ma takiego obowiązku ;) Zatem poznajemy Valerie, która odchodzi od męża Włocha, kursuje z trójką dzieci między domami w Australii i Francji. W Paryżu poznaje Andrzeja, który jest działaczek Solidarności. Zakochują się w sobie, on ją traktuje jako muzę, a ona wierzy, że zostawi dla niej żonę, która została w Polsce. Widzą się może ze 3 razy ale nasza Valerie jest taka zdolna, że w pół roku nauczyła się polskiego (z miłości do Andrzeja oczywiście). W tym miejscu na scenie pojawia się Jacek, nauczyciel Valerie, i jego dziewczyna Zosia. Nie wiadomo kiedy akcja powieści zaczyna skupiać się na Zosi i jej rodzinie, która została w Polsce. Ta część jest nawet dosyć interesująca, ale trwa niestety bardzo krótko. Bo już dochodzimy do strony 170, gdy Valerie przybywa do Polski. I tu się okazuje, że Andrzej nie zostawi jednak swojej żony (oo jakie zaskoczenie!), która, chyba w celu dodania dramaturgii, zostaje internowana i może tego nie przeżyć ze względu na stan zdrowia. Akcja wraca do Paryża i nagle przeżywamy kolejne zaskoczenie, bo główną bohaterką (w okolicy 200 strony) zostaje Janka. To kuzynka Zosi, która dzięki małżeństwu z bogatym Niemcem (za którego wyszła za mąż z nienawiści, bo Niemcy zabrali jej bogatym przodkom dorobek życia) może podróżować między Polską a Zachodem. Internowanej w grudniu '81 udaje się wyjść na wolność i dalej krąży pomiędzy dwiema stronami żelaznej kurtyny. Do końca powieści pojawia się jeszcze przyjaciółka Zosi, która ma niewiernego małżonka i mieszka w bloku zamieszkałym przez arabską, biedną społeczność. Janka zamienia się w detektywa i w ciągu godziny znajduje dowody na jego licznezdrady. Po czym przyłapuje na zdradzie również Jacka, partnera Zosi. I książka się kończy :P
Książkę skończyłam czytać jakiś kwadrans temu. Do tej pory mam wielkie WTF wypisane na twarzy. Po raz kolejny utwierdziłam się w przekonaniu, że to czego najbardziej nie lubię w literaturze, to książek-wydmuszek. Aspirują do bycia wysoką literaturą, a są takim nie wiadomo czym. Przystrojone w piórka, niosą z sobą minimalną wartość. Zdecydowanie wolę czytadła, które niczego nie udają.

Pierwsze co pomyślałam sobie po zakończeniu lektury to to, że autorka ma chyba jakieś wtyki w wydawnictwie... Nie wiem jak ta powieść przeszła sito i została wydrukowana :P
Ale do rzeczy. Z notki z tyłu dowiadujemy się, że powieść dotyczy młodej Francuzki, która zakochana w starszym od niej Polaku, tuż po ogłoszeniu stanu wojennego, przybywa do naszego kraju z pomocą...