Uczciwie przyznaję, że po reklamie, jaką zrobiono w Polsce tej pisarce spodziewałam się czegoś znacznie lepszego niż „Czarna lista”.
No przepraszam bardzo, ale większa część książki jest po prostu nudna.
Główny bohater niby nie chce zająć się sprawą morderstw na filmowym festiwalu, ale w końcu jednak podejmuje prywatne śledztwo, cały czas podkreślając, że go jednak nie prowadzi i że w ogóle to nie jest jego sprawa. I tak jest niemal do końca.
Do tego dochodzi opis jego relacji z byłą żoną i świeżo poznaną panią śledczą (sama nie jestem pewna, co właściwie znaczy ta nazwa- to policjantka, czy pani prokurator, czy jeszcze ktoś inny?), który nie wnosi nic do sprawy. Wychodzi więc na to, że mamy do czynienia z miksem książki obyczajowej i kryminalnej z przewagą tej pierwszej, niestety. Dlatego „niestety”, że wieje z niej nudą…
Pod koniec akcja trochę przyspiesza, jednak ostatni rozdział, w szczególności kilka ostatnich zdań książki, to spore rozczarowanie dla tych, którzy lubią zakończenia w stylu: „dokonano zbrodni, musi być i kara”.
Przez całą powieść przebija rozczarowanie autorki. Rozczarowanie systemem sprawiedliwości w Rosji, który nie ma nic wspólnego ze sprawiedliwością. W mieście rządzą układy i mafiosi (pod przykrywką zwykłych biznesmenów lub z pozoru nieszkodliwych kombatantów), policja i urzędnicy wolą się nie wychylać, żeby nie stracić swoich ciepłych posadek, a dziennikarze przezornie nie dotykają niebezpiecznych tematów. Pojedyncze jednostki, które nie godzą się na taki stan rzeczy, są od razu eliminowane. W mniej lub bardziej drastyczny sposób. Ogólnie więc beznadzieja i bezsens.
Nie znam biografii pisarki, ale podejrzewam, że była związana z owym systemem „sprawiedliwości” i rozczarowana brakiem jego efektywności zrezygnowała z pracy w nim, a zajęła się czymś innym. Z jej bogatej bibliografii wnioskuję, że głównie pisarstwem. Oby lepszym niż „Czarna lista”, która mnie nie powaliła.

Uczciwie przyznaję, że po reklamie, jaką zrobiono w Polsce tej pisarce spodziewałam się czegoś znacznie lepszego niż „Czarna lista”.
No przepraszam bardzo, ale większa część książki jest po prostu nudna.
Główny bohater niby nie chce zająć się sprawą morderstw na filmowym festiwalu, ale w końcu jednak podejmuje prywatne śledztwo, cały czas podkreślając, że go jednak nie...