"Powrót do Poziomki" przeczytałam od razu po "Roku w Poziomce", stąd byłam "na świeżo" ze wszystkimi bohaterami i wątkami. Nie zdążyłąm więc zatęsknić ani za główną bohaterką ani za klimatem powieści pani Michalak.

Drugi tom poziomkowej (a trzeci owocowej) serii jest podobny do poprzedniego, choć może nieco słabszy. Kto polubił bohaterów i tolerował nastroje Ewy, ten w tej części może zmienić o nich zdanie. Pojawi się kilka nowych postaci, w tym niania Jasia, która skrywa dość wstydliwą tajemnicę.

W tej powieści autorka znów próbuje poruszyć kilka trudnych tematów, jednak jak zwykle jest ich za dużo jak na jedną (dość krótką) książkę i jest to raczej zasygnalizowanie problemów, niż jakaś głębsza refleksja nad nimi.

Moje odczucia po lekturze tego tomu są podobne jak po przeczytaniu "Roku w Poziomce". Z tym że w tej części autorka postara się trochę bardziej poirytować Czytelnika pomysłami głównej bohaterki i zachowaniem reszty postaci.

Moja ocena dla każdego tomu to 4/10.
Da się czytać, ale czasami aż ręce opadają.

"Powrót do Poziomki" przeczytałam od razu po "Roku w Poziomce", stąd byłam "na świeżo" ze wszystkimi bohaterami i wątkami. Nie zdążyłąm więc zatęsknić ani za główną bohaterką ani za klimatem powieści pani Michalak.

Drugi tom poziomkowej (a trzeci owocowej) serii jest podobny do poprzedniego, choć może nieco słabszy. Kto polubił bohaterów i tolerował nastroje Ewy, ten w tej...