Przez większość czasu dość przyjemny gniot, ale w generalnie dość spokojnej książce pojawia się wątek pełnego ubezwłasnowolnienia i niepoczytalności, które prawdę mówiąc mnie trochę straumatyzowały, przez co bardzo serdecznie odradzam osobom, dla których są to tematy problematyczne.

Przez większość czasu dość przyjemny gniot, ale w generalnie dość spokojnej książce pojawia się wątek pełnego ubezwłasnowolnienia i niepoczytalności, które prawdę mówiąc mnie trochę straumatyzowały, przez co bardzo serdecznie odradzam osobom, dla których są to tematy problematyczne.

Tak jak pierwszy tom wciągnął mnie w historię z siłą wichury, tak drugi kopnął w zadek i wylądowałam tak, że nie mogłam się odnaleźć. Nie do końca rozumiałam kto jest kim, a nazwiska nic mi nie mówiły. Kilka razy musiałam się cofnąć w powieści, by dokładnie zrozumieć co się rozgrywa.
Jednak końcówka mnie nie zawiodła 😁

Tak jak pierwszy tom wciągnął mnie w historię z siłą wichury, tak drugi kopnął w zadek i wylądowałam tak, że nie mogłam się odnaleźć. Nie do końca rozumiałam kto jest kim, a nazwiska nic mi nie mówiły. Kilka razy musiałam się cofnąć w powieści, by dokładnie zrozumieć co się rozgrywa.
Jednak końcówka mnie nie zawiodła 😁

jest kryminał i jest refleksja. Do tego świetny, lekki styl. Polecam:-)

jest kryminał i jest refleksja. Do tego świetny, lekki styl. Polecam:-)

Długo nie mogłam się wgryźć w tę historię... Czytelnik zostaje w nią wrzucony jakby znienacka, bez żadnego wstępu. Dopiero gdzieś około setnej strony wszystko zaczęło mi się układać w głowie. Szkoda tylko, że typowy Albatros zaspojlerował wydarzenia, które miały miejsce po dwustu stronach (liczącej ich przecież niespełna trzysta) powieści... Choć zanim do nich dotarłam zdążyłam zapomnieć o tym, co przeczytałam na skrzydełku, więc i tak byłam zaskoczona. Ale potencjalnych czytelników uprzedzam, uważajcie.
Część pomysłów ciekawa (zwłaszcza końcówka, choć i kreacja głównego bohatera jest intrygująca),ale ogólnie bez szału. Ni to kryminał, ni thriller, ni romans... I to na ostatnim aspekcie osobiście koncentrowałam się najbardziej, trzymając kciuki za związek Niny i Travisa :)
Do szybkiego zapomnienia.

Długo nie mogłam się wgryźć w tę historię... Czytelnik zostaje w nią wrzucony jakby znienacka, bez żadnego wstępu. Dopiero gdzieś około setnej strony wszystko zaczęło mi się układać w głowie. Szkoda tylko, że typowy Albatros zaspojlerował wydarzenia, które miały miejsce po dwustu stronach (liczącej ich przecież niespełna trzysta) powieści... Choć zanim do nich dotarłam...

"Koszmar na różowo" - tytuł mówi sam za siebie.

"Koszmar na różowo" - tytuł mówi sam za siebie.

Rewelacyjna, mocna książka bardzo mi się podobała, akcja wartka...trzyma w napięciu, czytało się super.

Rewelacyjna, mocna książka bardzo mi się podobała, akcja wartka...trzyma w napięciu, czytało się super.

Jeszcze gorsza powieść niż pierwszy tom autora... Nie wiem w zasadzie o czym ta książka była. Dziwna intryga, która nie została rozwinięta i rozwiązana, zbyt dużo opisów kobiet i ich zachowań, zakończenie bez sensu. Naprawdę, słabo bardzo...

Jeszcze gorsza powieść niż pierwszy tom autora... Nie wiem w zasadzie o czym ta książka była. Dziwna intryga, która nie została rozwinięta i rozwiązana, zbyt dużo opisów kobiet i ich zachowań, zakończenie bez sensu. Naprawdę, słabo bardzo...

Dawno nie czytałam takiego gniota, sama sobie się dziwię, że dobrnęłam do końca.

Dawno nie czytałam takiego gniota, sama sobie się dziwię, że dobrnęłam do końca.

Klasyk , na różowo i łatwo się czyta. Głębsza treść bardzo zawoalowana, raczej nie sięgnę po książki tego autora

Klasyk , na różowo i łatwo się czyta. Głębsza treść bardzo zawoalowana, raczej nie sięgnę po książki tego autora

Książka prawie idealnie opisywała moje klimaty :))

Książka prawie idealnie opisywała moje klimaty :))