Jest to trzecia część cyklu "upiór Południa" i moja pierwsza książka Marii Kossakowskiej.
Bohaterem jest żołnierz amerykański wojny w Iraku, komandos. Leży w szpitalu rozmawiając sam ze sobą (czy z nieruchomym towarzyszem), aż odwiedza go Burzowe Kocię, pełne kultury, dobrych manier i bardzo zmartwione losem swojej krainy, gdzie zło powinno nadal być wyraźnie odgraniczone od dobra. Kocię, widząc jego serce i wierząc, że tylko człowiek obdarzony wolną wolą może zaradzić, prosi go o pomoc dla zagrożonej Krainy Opodal. Żołnierz Troy (o nieużywanym pierwszym imieniu nawiązującym do Biblii - Jakub), ostatecznie się zgadza. Baśniowa wędrówka przez świat Kocięcia splata się ze wspomnieniami z Iraku, scenami tortur, rozmowy, która ze stron jest winna śmierci cywilów, odbicia z niewoli, podczas którego jego ciało najbardziej zostało pogruchotane.
Mimo heroicznego wysiłku Jakuba misja w Świecie Opodal nie kończy się happy endem (morał: dobre serce, dobre chęci i heroiczny wysiłek to nie wszystko).
Za mało było mi w tej opowieści Kota (po książkę sięgnęłam sugerując się tytułem), ale przeczytać można.

Jest to trzecia część cyklu "upiór Południa" i moja pierwsza książka Marii Kossakowskiej.
Bohaterem jest żołnierz amerykański wojny w Iraku, komandos. Leży w szpitalu rozmawiając sam ze sobą (czy z nieruchomym towarzyszem), aż odwiedza go Burzowe Kocię, pełne kultury, dobrych manier i bardzo zmartwione losem swojej krainy, gdzie zło powinno nadal być wyraźnie odgraniczone...