Klasyczny przypadek dobrej książki, która minęła się z oczekiwaniami fanów, czyli 400 stron fajnej epickiej przygody, fantasy, czary, humor i w ogóle to najlepiej z Wiedźminem. Sapkowski zawsze robił rzeczy nietuzinkowe, wielopłaszczyznowe i kunsztowne. Przy czym cały trick polegał na tym, że pozornie się go łatwo czyta, ale im więcej wiesz i widzisz, tym bardziej doceniasz. Zrobić coś, co zafascynuje młodzież i profesorów literatury jednocześnie, to był jego znak firmowy. Średniowieczny (bądź quasi-średniowieczny) sztafaż pozwalał dzieciakom, które zafascynował przysłowiowy "koń, miecz i elf", także sięgnąć po lekturę, a tutaj tego nie ma.
Zastanawiam się, czy element fantastyczny był w ogóle Żmiji potrzebny, bo trochę jest jednak na doczepkę, takto byśmy mieli współczesną prozę wojenno -historyczną (pod koniec nawet publicystyczną).
Realia książki na pewno dla niektórych mogą być zaskoczeniem, choć i tak mimo całej współczesności „wieki dawne” są w podszewce, między wierszami, w tle zbudowanym z różnych odniesień, symboli, mitów, legend, wierzeń religijnych i znanych motywów literackich. Kompletne były też powieści AS-a osadzone w przeszłości, bo jednocześnie przepełnione nawiązaniami do współczesności. Na pewno mocną stroną książki są owe realia, kiedy czyta się powieść, naprawdę ma się uczucie jakby się było w Hindukuszu na blokpoście, wśród brytyjskich wojskowych albo wśród towarzyszy macedońskiego Aleksandra. Rzeczywistość wykreowana przez autora jest wiarygodna, dlatego że jest nasycona słownictwem oraz szczegółami z każdej epoki historycznej, do której nawiązuje. Widać, że AS - jak do każdej powieści - przygotował się bardzo starannie.
Cokolwiek by o książce nie napisać, jest to jednak kawał profesjonalnego pisarstwa, popartego rewelacyjnym warsztatem, wiedzą, erudycją i sprawnym językiem, dlatego polecam ją każdemu, kto lubi po prostu dobrze i rzetelnie napisane książki, niezależnie od ich tematyki.

Klasyczny przypadek dobrej książki, która minęła się z oczekiwaniami fanów, czyli 400 stron fajnej epickiej przygody, fantasy, czary, humor i w ogóle to najlepiej z Wiedźminem. Sapkowski zawsze robił rzeczy nietuzinkowe, wielopłaszczyznowe i kunsztowne. Przy czym cały trick polegał na tym, że pozornie się go łatwo czyta, ale im więcej wiesz i widzisz, tym bardziej...