Tytuł wraz z elementarną znajomością historii wskazuje, że rozegra się za chwilę scena zabójstwa Juliusza Cezara. Szekspir nie interesuje się nadmiernie obyczajami, kulturą, codziennością tamtych czasów - jego uwaga skupia się na władzy i jej niuansach. Nie ocenia, choć żył w czasach, gdy monarchia była głównym ustrojem politycznym, form władzy, nie udowadnia wyższości tego czy innego sposobu rządzenia. Wielki dramaturg chce tylko pokazać kulisy rządzenia i charaktery wielkich tego świata.
A władza to narowisty koń, na którego niełatwo wskoczyć i łatwo z niego spaść. Wystarczy niewiele. Wystarczy choćby niechęć innych jeźdźców lub pracowników stadniny. Dziś jesteś, Cezarze czczony, chwalony, by jutro cię zganić, a nawet zabić. A pojutrze ci sami, którzy przeciwko tobie krzyczeli, wołają o zemstę i wychwalają twe cnoty. Taki właśnie obraz pokazał Szekspir. Tłum, podatny na wpływy mówców, zmienia co chwilę stanowisko. Ale to on jest punktem odniesienie, to dla niego czyni się wszelkie kroki polityczne, chociaż w rzeczywistości nie tylko nie ma on nic do powiedzenia, ale jeszcze często się nim gardzi.
Tragedia "Juliusz Cezar" to tragedia postaw. Wielki wódz i dyktator pokazany jest jako pełen dumy, może nawet zadufania człowiek, który wyrósł ponad niedawno równych sobie i nie przyjmuje do wiadomości, że to się komuś może nie podobać. Brutus to idealista, polityk bez skazy, który w imię ideałów godzi się na zbrodnię jako jedyny sposób ratowania państwa przed dyktaturą. Może nieco naiwny, ale prawy, co dostrzegają nawet jego wrogowie. Inaczej ma się rzecz z Kasjuszem. Zazdrosny o wpływy, pamiętliwy, nie dba o dobro wspólne, ale o własne. A to nie koniec znakomitej galerii postaci. Nawet pozornie drugoplanowe, jak Kaska (tępy, niezbyt rozgarnięty, lecz prący do przodu jak taran), stanowią ciekawą galerię. Nie sposób zwrócić uwagi na Marka Antoniusza czy Oktawiana, na Cycerona i niewolników. Lecz dość o tym
Dramat jest znakomity, dobrze skonstruowany, stanowiący przestrogę dla polityków i ich zwolenników w czasach dawnych. Może nie tylko dawnych. największą zaletą są postacie i ich postawy.
Może to nie jest dzieło na miarę Hamleta, ale niewiele ustępuję największym tragediom Szekspira.

Tytuł wraz z elementarną znajomością historii wskazuje, że rozegra się za chwilę scena zabójstwa Juliusza Cezara. Szekspir nie interesuje się nadmiernie obyczajami, kulturą, codziennością tamtych czasów - jego uwaga skupia się na władzy i jej niuansach. Nie ocenia, choć żył w czasach, gdy monarchia była głównym ustrojem politycznym, form władzy, nie udowadnia wyższości tego...