http://www.nieperfekcyjnie.pl/2017/04/mae-wielkie-rzeczy-jodi-picoult.html

Wiele osób musi długie lata pracować na swój sukces, poważanie wśród ludzi oraz życie na względnie dobrym poziomie. Z kolei pewne osoby nie muszą robić niczego, bo na starcie dostają więcej niż inni. Nie muszą walczyć o każdy dzień, bo wszystko mają podane na tacy...

Ruth pracuje jako położna ponad dwadzieścia lat. Jest wspaniałą i bardzo pomocną kobietą, udzielającą wsparcia rodzącym oraz otaczającą opieką nowo narodzone maleństwa. Do tej pory nie miała żadnych problemów w pracy, jednak dobra passa uległa zatraceniu wraz z dniem narodzin Davisa. Rodzice chłopca nie życzą sobie, aby czarnoskóra pielęgniarka zajmowała się ich dzieckiem. Turk i Brit należą do ruchu głoszącego nienawiść do czarnych, Żydów i homoseksualistów, głosząc przekonanie jakoby to biała rasa była jedyną godną poszanowania, a wszystkich innych należy się pozbyć. Nieoczekiwanie ich syn umiera w szpitalu, a cała wina zostaje zrzucona na Ruth. Położna znajduje się w patowej sytuacji - okazuje się, że każda decyzja, jaką podejmie, może przynieść więcej szkód niż pożytku...

"Noworodki to takie niezapisane kartki: przychodzą na świat bez założeń poczynionych przez rodziców ani obietnic, które da im Kościół, nie dzielą ludzi według sympatii i antypatii. Przychodzą na świat bez niczego, wymagają tylko opieki. I przyjmą ją od każdego bez wyjątku."

Wydarzenia przedstawione są z perspektywy Ruth, Turka oraz Kennedy, czyli czarnoskórej kobiety, rasisty oraz białej prawniczki głoszącej brak uprzedzeń bez świadomości faktu, iż od momentu urodzenia znajduje się na lepszej pozycji. Cała ta historia daje wiele do myślenia, skłaniając do refleksji i zadania sobie paru istotnych pytań, które mogą mocno podważyć przekonania, jakie rozpowszechnialiśmy do tej pory. Często najeżamy się, gdy słyszymy o przejawach nietolerancji i krzyczymy, iż nie jesteśmy rasistami, bo wszyscy są równi. Rozważmy, że łatwo tak mówić, kiedy od samego początku jesteśmy na wygranej pozycji - jesteśmy biali, dlatego korzystamy na tym, iż czarnoskórzy pozbawieni są przywilejów, jakie nam z miejsca przysługują.

"Wszyscy to robimy. Udajemy, że nas upływ czasu nie dotyczy. Rzucamy się w wir pracy. Pielimy grządki. Tankujemy benzynę, kasujemy bilety i robimy zakupy, więc nasze tygodnie na pozór niczym się od siebie nie różnią. A potem któregoś dnia ni stąd, ni zowąd dostrzegamy, że nasz synek wyrósł na mężczyznę. Któregoś dnia dociera do nas, że pozostało nam mniej życia, aniżeli przeżyliśmy. I myślimy: "Jakim cudem to tak szybko zleciało?". Przecież dopiero wczoraj pierwszy raz piłam legalnie alkohol, zmieniałam synkowi pieluszkę, byłam młoda."

"Małe wielkie rzeczy" to powieść, o której pamięta się jeszcze długo po przeczytaniu ostatniej strony. To książka o nienawiści zżerającej człowieka od środka, uprzedzeniach, przywilejach, sprawiedliwości i jej braku, a także współczuciu, które niekiedy potrafi mocno zamieszać. Cała historia uświadamia, jak znaczący wpływ na postępowanie człowieka wywiera dzieciństwo oraz przekonania wtłaczane przez rodziców.

Jodi Picoult (jak zawsze) we wspaniałej formie! Od mojego pierwszego spotkania z jej twórczością minęło wiele lat, a ta autorka nadal potrafi mnie zachwycić. Za każdym razem jestem pełna podziwu zaangażowaniu w przygotowania do stworzenia danej historii. Picoult zawsze bardzo solidnie zbiera doświadczenia osób znajdujących się w trudnej sytuacji, jaką autorka pragnie opisać, a także specjalistów z danej dziedziny, tworząc niezwykle emocjonującą opowieść, gdzie nic nie jest tylko czarne ani jedynie białe. Niesztampowe i porywające historie jej autorstwa to miód na moje czytelnicze serce.

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2017/04/mae-wielkie-rzeczy-jodi-picoult.html

Wiele osób musi długie lata pracować na swój sukces, poważanie wśród ludzi oraz życie na względnie dobrym poziomie. Z kolei pewne osoby nie muszą robić niczego, bo na starcie dostają więcej niż inni. Nie muszą walczyć o każdy dzień, bo wszystko mają podane na tacy...

Ruth pracuje jako położna ponad...