MAGIĄ I MIOTŁĄ

W drugim tomie cyklu „Materia Prima” polityka gra pierwsze skrzypce, chociaż przybysze z enklaw również nie dają o sobie zapomnieć. Dzieje się.

Wiosną tysiąc dziewięćset szesnastego Warszawa znajduje się dla odmiany pod okupacją niemiecką. Nikt nie odwiedza enklawy, apteka ledwie prosperuje, a połowę hotelu Rudnickiego zajęli Niemcy. Były mistrz warszawskiej gildii alchemicznej broni się przed polityką rękami i nogami, jednak sława ma swoją cenę: z każdej strony otrzymuje propozycje nie do odrzucenia. Car, cesarstwo, sztyletnicy, alchemicy i Przeklęci – wszyscy próbują wciągnąć Rudnickiego we własne interesy. Trwa wojna, Rosjanie szykują się do kontrofensywy, Polacy widzą w tym szansę na odzyskanie niepodległości, a korytarze w enklawach poszerzają się do tego stopnia, że wędrują nimi już nie tylko pionki, ale też prawdziwi książęta z piekła (?) rodem. Sława Rudnickiego rośnie i biedak ma wzięcie jak najładniejsza panna na balu.

W „Namiestniku” wątek polityczny przeważa nad fantastycznym: bohaterowie posługują się magią i toczą bitwy w enklawach, jednak najwięcej miejsca poświęca się tu wojnie, która trwa już drugi rok i daleka jest od rozstrzygnięcia. Niekonwencjonalnym – i przeraźliwie skutecznym – rodzajem broni okazują się adepci, czyli ci, którzy poznali w enklawie magiczny symbol i potrafią się nim posłużyć.

Podczas lektury odnowimy znajomość z Marią Pawłowną, z Samarinem i z Anastazją, choć ta ostatnia najwyraźniej próbuje żyć na własny rachunek i pojawia się jedynie w roli doradcy, kiedy Rudnicki napotyka na magiczny problem, którego nie potrafi przeskoczyć. Zdarza się to coraz rzadziej, gdyż aptekarz przeszedł sporą wewnętrzną przemianę: zhardział, zbezczelniał i i na koniec zbaroniał. Jako baron i właściciel luksusowego hotelu „Azyl” nabrał pewności siebie. Nie bez znaczenia są również jego ciągle wzrastające umiejętności – ktoś, kto może uśmiercić kilkunastu napastników jednym słowem, z pewnością zasługuje na szacunek i nie musi się płaszczyć przed możnymi tego świata. Inna sprawa, że znacznie częściej staje się celem zamachów.

Z przyjemnością powitałam moją ulubioną bohaterkę, Okoniową, która rólkę ma epizodyczną, ale efektowną: za pomocą miotły nokautuje zamachowca.

„Namiestnik” Adama Przechrzty to książka, którą się połyka: wciągająca fabuła i wartka akcja z atrakcyjną domieszką alchemii i magii zapewniają dobrą rozrywkę, a zmiany zachodzące w enklawach gwarantują, że wrażeń nam nie zabraknie.

MAGIĄ I MIOTŁĄ

W drugim tomie cyklu „Materia Prima” polityka gra pierwsze skrzypce, chociaż przybysze z enklaw również nie dają o sobie zapomnieć. Dzieje się.

Wiosną tysiąc dziewięćset szesnastego Warszawa znajduje się dla odmiany pod okupacją niemiecką. Nikt nie odwiedza enklawy, apteka ledwie prosperuje, a połowę hotelu Rudnickiego zajęli Niemcy. Były mistrz...