Jako nastolatka zaczytywałam się w książkach Krystyny Siesickiej, zwłaszcza „Zapałka na zakręcie” na długo zapadła mi w pamięć. Czas mijał, szukałam podobnych książek, ale niestety nic nie przypadło mi do gustu. Niedosyt pozostał, aż … do momentu kiedy na rynku wydawniczym ukazała się „Niepełka” Doroty Schrammek.
Zapowiedzi i recenzje były rewelacyjne, a ja już zacierałam ręce, i szykowała oczy do czytania. I o to jest, przyszła do mnie pocztą prosto od autorki i z dedykacją.
„Niepełka” to historia dwóch trzynastoletnich dziewczynek, które uczęszczają do II klasy gimnazjum. Nic w tym szczególnego a jednak. Spotykają się dwa różne światy, dwa różne podejścia do życia.
Kinga – jest utalentowana muzycznie, pięknie śpiewa, zajęła drugie miejsce w ogólnopolskim talent show. Zajęta tylko sobą, modą i makijażem. Otoczona pochlebiającymi jej we wszystkim koleżankami: Emilią i Klaudią, Szkolna gwiazda, z lekceważącym stosunkiem do nauki i co najgorsze w tym wszystkim do swojej mamy. Najważniejszy jest dla niej ojciec, który jest również jej menedżerem. To on wpaja córce zasady, że jest najważniejsza, najmądrzejsza i w ogóle bez skaz. A na naukę przyjdzie czas, zresztą nauczyciele powinni być wyrozumiali dla Kingi, tyle przecież zrobiła dla Trzebiatowa.
Weronika – jej pasją jest fotografowanie i pisanie oraz wysyłanie kartek pocztowych na cały świat. Zawsze uśmiechnięta mimo, że jest osobą niepełnosprawną, jeździ na wózku. Do Trzebiatowa przeprowadziła się razem z mamą po śmierci babci. Musi odnaleźć się w nowej rzeczywistość. Kocha swoją mamę, jest jej najbliższą przyjaciółką, taty nie zna, zostawił je zaraz po narodzinach Weroniki. Wygrywa ogólnopolski konkurs fotograficzny i od tego momentu wszystko się zmienia.
Piękna, wzruszająca książka przeczytana przeze mnie jednym tchem. Ukazująca współczesną szkołę, młodzież, taką jaką jest, relacje między nauczycielami a uczniami i między samymi uczniami.
Rywalizacja, zazdrość, kult piękna i młodości, ocenienie innych po wyglądzie, po posiadaniu nowoczesnych gadżetów, markowych, drogich ciuchów. Dla nastolatków niepełnosprawna osoba to „ufoludek”, ktoś kto nie pasuje do tego świata, nie jest idealny i piękny wizualnie. Nie dostrzegają tego jaka jest w środku, jej uczuć
Akcja książki zaskakuje, świetnie grając na emocjach czytelnika. Jest i wątek kryminalny, są wątki historyczne związane z Trzebiatowem. Wszystko to podane z doskonałą precyzją.
Chcę więcej, zwłaszcza, że autorka napisała „Nikt jednak nie przewidział, że dla niektórych życie zmieni się o sto osiemdziesiąt stopni już podczas tych wakacji...”. Czekam... :)
Książka dla każdego, bez ograniczeń wiekowych!!!
Kończąc moje tu pisanie, napiszę tak : Niepełnosprawność to stan ciała nie umysłu.

Jako nastolatka zaczytywałam się w książkach Krystyny Siesickiej, zwłaszcza „Zapałka na zakręcie” na długo zapadła mi w pamięć. Czas mijał, szukałam podobnych książek, ale niestety nic nie przypadło mi do gustu. Niedosyt pozostał, aż … do momentu kiedy na rynku wydawniczym ukazała się „Niepełka” Doroty Schrammek.
Zapowiedzi i recenzje były rewelacyjne, a ja już zacierałam...