Czytając prozę Dicka czuć pewną dozę szaleństwa, zagubienia, ale widać też, że jest to wizjoner wyprzedzający w pojmowaniu otaczającego świata innych współczesnych sobie o całe dekady. Napisałem "jest", bo jakoś nie za bardzo dociera do mnie, że był, że odszedł, już z resztą tak dawno temu. Postawił sobie wszakże pomnik 'trwalszy niż ze spiżu'...
Zbiór "Elektryczna mrówka" (w anglojęzycznym wydaniu ukazał się pod sztandarem innego z kolei opowiadania "Przypomnimy to panu hurtowo") to 25 różnych opowiadań, od większych po mikro, no i od przeciętnych, przez nietuzinkowe, po takie, po przeczytaniu których ma się ciarki na skórze.
A tych słabych tekstów jest tu ledwie niewiele; są też fragmenty włączone później do pełnoprawnych powieści autora (Doktor Bluthgeld i Boża Inwazja), są też takie które mogą czytelnikowi przypominać to co już wcześniej czytał (np. "Dzień w którym..." i walka Joe Contemptible z drzwiami niechcącymi go wypuścić z mieszkania i bliźniacza sytuacja w Ubiku, gdzie Joe Chip również miał podobny problem. Takie same nicjały obu bohaterów również mają swoje konotacje).
Są też takie, które autor niejako osadza w świecie którejś ze swoich książek i tak fragmentem pt: "Umówimy Pana Na Wczoraj" Dick wprowadza kontynuację (?) wydarzeń z "Wbrew Wskazówkom Zegara", ale czy jest to kontynuacja ciężko stwierdzić z pewnością, gdyż czas owej powieści nie poruszał się normalnie a w opowiadaniu na domiar całego zamieszania wszystko się odwraca.
Opowiadanie "Przedosoby", za które Dick dostał po uszach od pewnych środowisk to tekst, który bezlitośnie wywraca na lewą stronę i wg. mnie to naprawdę najmocniejszy epizod w tym zbiorze.
Dalej: warte zauważenia są tytułowa "Elektryczna Mrówka" i "Wpamiętamy to panu hurtowo"
Niestety niektóre z opowiadań ciepią na brak pomysłu na zakończenie, co niestety bardzo boleśnie widać np. w genialnym początkowo "Cadburym: Bobrze, Któremu Brakowało".
Ciężko choćby wspomnieć o każdym tekście z osobna, ale na pewno warto sięgnąć po ten ładnie wydany tom. Dla wielbicieli prozy PKD pozycja obowiązkowa.

Czytając prozę Dicka czuć pewną dozę szaleństwa, zagubienia, ale widać też, że jest to wizjoner wyprzedzający w pojmowaniu otaczającego świata innych współczesnych sobie o całe dekady. Napisałem "jest", bo jakoś nie za bardzo dociera do mnie, że był, że odszedł, już z resztą tak dawno temu. Postawił sobie wszakże pomnik 'trwalszy niż ze spiżu'...
Zbiór "Elektryczna mrówka"...