Stephenie Meyer i szpiegowski thriller? Strzelanki, pościgi, tajni agenci? Czy takie połączenie ma rację bytu?

Alex jest chemiczką, która przez wyniki swoich badań, zyskiwała środki do torturowania i przesłuchiwania ludzi. Pewnego dnia role się jednak odwróciły i teraz sama musi się ukrywać, zmieniając stale swój wygląd oraz tożsamości. Zwabiona w pułapkę zmienia charakter podejmowanych działań, próbując z łowcy nie stać się ofiarą...

Oceniając Chemika przez pryzmat wcześniejszych książek autorki, uważam, że thriller nie jest pisanym jej gatunkiem. Meyer lepiej wypada w historiach, w których codzienność ma szanse się wykazać. Kiedy bohaterowie są przeciętni, a jedynie rzeczy, które im się przytrafiają, zmieniają ich dotychczasowe życie. Tajny agent powinien balansować na krawędzi, a czytelnik zagryzać w trakcie lektury wargę. Tu tego nie dostaniemy, bo nawet walcząca o życie agentka, nie podnosi w nas poziomu adrenaliny.

Chemik to powieść poprawna, ale średnia. Oparta na znanych schematach i zbyt dużą wagę przykładająca do prozaicznych czynności. W sadze Zmierzch i Intruzie miało się to szansę bronić, gatunek sensacji, przestoju akcji jednak nie wybacza.

Pozycja dla fanów autorki i ciekawskich jej pióra. Wyjadacze gatunku raczej będą zawiedzeni.


http://od-deski-do-deski.blogspot.com/2017/05/chemik-stephenie-meyer.html

Stephenie Meyer i szpiegowski thriller? Strzelanki, pościgi, tajni agenci? Czy takie połączenie ma rację bytu?

Alex jest chemiczką, która przez wyniki swoich badań, zyskiwała środki do torturowania i przesłuchiwania ludzi. Pewnego dnia role się jednak odwróciły i teraz sama musi się ukrywać, zmieniając stale swój wygląd oraz tożsamości. Zwabiona w pułapkę zmienia charakter...