Zaczęłam czytać kiedyś toto, oderwałam się od tegoż aby zaparzyć herbatę i już do tegoż nie wróciłam. Minęło dobrych parę latek, podrosłam, zakasałam rękawy, rozmasowałam sobie kark, kilka głębokich oddechów i zabrałam się ponownie do przerwanej onegdaj czynności. Tylko gdzie ja ją przerwałam? Zdecydowałam się zacząć od początku, wiem, trochę niekonwencjonalna decyzja, cóż jestem szalona, przyznaję się bez bicia.

Po rozpoczęciu lektury (po raz wtóry:) zachodzę w głowę, czemóż toto przerwałam, przecież to świetna zabawa, styl niewymuszony, trochę pod krawatem i przewidywalny ale utrzymany w dobrym tonie. Wszystkie opowiadania (bo to opowiadania są właśnie) są zajmujące, z mało przewidywalną puentą ale nieprzekombinowane, takie że w życiu mogłyby się dziać. Miłości jest tutaj trochę, i rozczarowań i pomyłek i zdrad nawet ale każda opowieść niesie ze sobą jakąś nadzieję, pozytywną nutę, szanse na przyszłość i pewność, ze nic nie idzie na marne.

Skończyłam z uśmiechem na ustach:)

Zaczęłam czytać kiedyś toto, oderwałam się od tegoż aby zaparzyć herbatę i już do tegoż nie wróciłam. Minęło dobrych parę latek, podrosłam, zakasałam rękawy, rozmasowałam sobie kark, kilka głębokich oddechów i zabrałam się ponownie do przerwanej onegdaj czynności. Tylko gdzie ja ją przerwałam? Zdecydowałam się zacząć od początku, wiem, trochę niekonwencjonalna decyzja, cóż...