W literaturze Żulczyka zakochałam się po młodzieńczym "Zrób mi jakąś krzywdę". Kilka lat później odkryłam go na nowo w mocnym i obnażającym "Ślepnąc od świateł". Po ukazaniu się "Wzgórza psów" nie mogłam przejść obok niego obojętnie. Byłam przekonana, że będzie bardzo dobrze i się nie zawiodłam.
Tajemnicze zaginięcia ludzi, krwawe odkrycia, mroki z przeszłości. Głównym bohaterem książki jest miasteczko na mazurskiej prowincji. Zybork to taka mała Polska, całe jej zepsucie zebrane w jednym miejscu. Miejsce hermetyczne, przesiąknięte układami, korupcją i tajemnicami, gdzie domy i ludzie wyrosły na złu. Miejsce, w którym każdego wieczoru diabeł mówi dobranoc wszystkim domownikom. Zybork ma zło schowane pod chodnikami, pod ulicami, pod ziemią. Zło, które siedzi i czeka, co jakiś czas wychylając się na powierzchnię, by zrobić swoje. Dodatkowo to historia o powrocie do domu i zderzeniu się z przeszłością. O tym jak wiele wydarzeń z czasów młodości wpływa na nasze życie. Autor porusza problem winy i kary, wymierzenia sprawiedliwości i zemsty oraz jak zwykle w jego książkach, zajmuje się tematem dorosłości. Bardzo wyraziście nakreśla bohaterów i świetnie pokazuje niszczycielską stronę relacji rodzinnych. Książka mroczna i mocna, wymieszanie klimatu Twin Peaks i naszego rodzimego Belfra. Trzyma w napięciu i wciąga od pierwszej strony. Żulczyk określa ją jako thriller z mocnym kontekstem społecznym i tym stwierdzeniem trafia w punkt, a ja mam cichą nadzieję, że już zabrał się za pisanie kolejnej powieści tego gatunku.

W literaturze Żulczyka zakochałam się po młodzieńczym "Zrób mi jakąś krzywdę". Kilka lat później odkryłam go na nowo w mocnym i obnażającym "Ślepnąc od świateł". Po ukazaniu się "Wzgórza psów" nie mogłam przejść obok niego obojętnie. Byłam przekonana, że będzie bardzo dobrze i się nie zawiodłam.
Tajemnicze zaginięcia ludzi, krwawe odkrycia, mroki z przeszłości. Głównym...