Znów najpierw obejrzałam film. I to nie raz. Od pierwszych stron wiedziałam, co zobaczy Reece i czyja to sprawka. Jednak wiele faktów zostało przeinaczonych. Bohaterowie książkowi różnią się od filmowych.

To, co spotkało Reece Gilmore było straszne. Nie mogę wyobrazić sobie, że po czymś takim jestem w stanie normalnie funkcjonować. Załamanie nerwowe bohaterki w tej sytuacji wydaje się oczywiste. Reece ze wszystkich sił stara się utrzymać na powierzchni. Nie pozwala sobie na pogrążenie w szaleństwie. Walczy ze strachem. Każdego dnia, każdej nocy stawia czoło dręczącym ją demonom tak, jak potrafi.

Niespodziewanie Reece odnajduje swoje miejsce na ziemi w małym miasteczku Angels Fall. Gburowaty i boleśnie prawdomówny pisarz daje jej poczucie bezpieczeństwa, na które straciła już nadzieję, a nieco postrzelona Linda-gail pomaga wrócić do normalności paplaniem o ciuchach, facetach i zabiegach kosmetycznych. Fobie bohaterki stopniowo słabną.

Wszystko byłoby pięknie jak w bajce, gdyby nie kobieta zamordowana na szlaku. Jak ktoś z przeszłością taką, jak Reece ma udowodnić, że widział to, co widział skoro nie ma ciała ani żadnych innych śladów?

Ostatecznie jednak wszystko kończy się tak jak lubię najbardziej, czyli dobrze. Wszyscy są szczęśliwi, robią plany na przyszłość, a źli ludzie odpowiadają za swoje czyny. "Jeżeli w powieściach nie będzie wygrywać sprawiedliwość, a miłość kończyć się szczęśliwie, to po co je czytać? Prawdziwe życie zbyt często daje w kość."

Znów najpierw obejrzałam film. I to nie raz. Od pierwszych stron wiedziałam, co zobaczy Reece i czyja to sprawka. Jednak wiele faktów zostało przeinaczonych. Bohaterowie książkowi różnią się od filmowych.

To, co spotkało Reece Gilmore było straszne. Nie mogę wyobrazić sobie, że po czymś takim jestem w stanie normalnie funkcjonować. Załamanie nerwowe bohaterki w tej...