Powrót do historii rodu Poldarków był przyjemny, ale w moim odczuciu „Czarny księżyc” różni się od poprzednich tomów. Fakt, że książka została napisana po latach odbił się na jej kształcie. Miałam wręcz wrażenie, że autor na nowo oswaja się bohaterami tej powieści, mniej zachwycająco opisuje kornwalijski krajobraz, za to dużo uwagi poświęca wojnie francusko-austryjackiej, w której brała udział również Wielka Brytania. Historia nie jest moim konikiem i stąd lekkie znudzenie tym tematem. Zdecydowanie wolałam, gdy wątek wojenny był w cieniu, nie wysuwał się na pierwszy plan. W „Czarnym księżycu” już tak nie jest, sporo czytamy o wydarzeniach wojennych, pojawia się dużo historycznych faktów, przez które przebrnęłam, ale jednak znacznie bardziej lubię czytać o perypetiach Demelzy, Rossa i innych Kornwalijczyków. Na szczęście tego też nie brakuje, jest romantycznie, sensacyjne, zabawnie i dramatycznie. Im dłużej czytałam, tym historia bardziej mnie wciągała, wgryzałam się w nią, jednocześnie mam wrażenie, że autor coraz bardziej rozsmakowywała się w pisaniu. Nie zabrakło napięcia i dużych emocji...

http://korcimnieczytanie.blogspot.com/2017/05/winston-graham-czarny-ksiezyc.html

Powrót do historii rodu Poldarków był przyjemny, ale w moim odczuciu „Czarny księżyc” różni się od poprzednich tomów. Fakt, że książka została napisana po latach odbił się na jej kształcie. Miałam wręcz wrażenie, że autor na nowo oswaja się bohaterami tej powieści, mniej zachwycająco opisuje kornwalijski krajobraz, za to dużo uwagi poświęca wojnie francusko-austryjackiej, w...