Wszystkie moje uwagi, które pozostawiłem przy tomie pierwszym pozostają w mocy.
Nie ziściła się moja nadzieja wyrażana wówczas, że będzie mniej neomarsistowskich wynalazków, a trochę więcej akcji. Akcji więcej nie ma. A co do owych wynalazków, to mamy silny lans na relacje homoseksualne, które nawet nie bardzo można nazwać związkami. Od strony zaawansowanych „duchowo” relacji emocjonalnych pomiędzy ludźmi wieje totalną próżnią i antykulturową płycizną. W zasadzie każdy z każdym na stole i w stodole, w krzakach i na trzepakach, przy kolacji, w ubikacji. Ilość osób o orientacji homoseksualnej jest nadreprezentowana, no i oczywiście nie ma osób homoseksualnych o łajdackich intencjach, chyba że ktoś taki udaje homoseksualizm, co mamy w najbardziej nagannym przypadku tego tomu - u pewnej niedobrej panienki...
Aż dziwne, że autorka - kobieta - pisze książkę z inteligencją emocjonalną rozwielitka. Autorka ma nadal dialogotok, wątkotok i sieje zamęt aksjologiczny (jak na antykulturową neomarksistkę przystało).
Na osłodę mamy jedną zasłużoną egzekucję, karę śmierci, co zaskakuje czytelnika, któremu mogłoby się już wydawać, że te prawa w ojczyźnie Sonei, to są tam tylko tak dla jaj i nikogo nigdy za nic nikt nie ukatrupi. Przecież masowa morderczyni, która zabawiała się w poprzednim tomie mordowaniem kobiet i dzieci skazana została dla kontrastu na państwowy wikt i opierunek w komfortowych warunkach, z przykazaniem dla klawiszy - „dobrego traktowania”.
Jak ktoś się przyzwyczai do tego całego bajdurzenia i potraktuje tą opowiastkę, jak bajeczkę o sierotce Marysi, a do tego całkowicie wyłączy intelekt (odmóżdżenie jest tu obowiązkowe), to może się zrelaksować, co też przy tej książeczce uczyniłem.
Od samego mistrza Freuda wiemy, iż nieskompensowany (nieskonsumowany) popęd seksualny jest siłą napędu kultury, rozwoju umiejętności, dążenia do wiedzy, co w ostateczności skutkuje zdolnością do twórczej pracy, która może owocować produkcją użytecznych dóbr. Przedwczesna seksualizacja małych dziewczynek (chłopczyków zresztą też) działa dokładnie odwrotnie, owocuje nadprodukcją matołków niezdolnych do rozwijania wiedzy i umiejętności, potrafiących wyłącznie onanizować się w swoich rozbudowanych fantazjach, a tak się dzieje, gdy takie książki są kierowane do bardzo młodych czytelników będących docelową populacją marketingową dla tych książek.

Wszystkie moje uwagi, które pozostawiłem przy tomie pierwszym pozostają w mocy.
Nie ziściła się moja nadzieja wyrażana wówczas, że będzie mniej neomarsistowskich wynalazków, a trochę więcej akcji. Akcji więcej nie ma. A co do owych wynalazków, to mamy silny lans na relacje homoseksualne, które nawet nie bardzo można nazwać związkami. Od strony zaawansowanych „duchowo”...