Nie wciągnęła mnie tak jak poprzednie części, niestety.

Nie wciągnęła mnie tak jak poprzednie części, niestety.

Bardzo ciekawa część. Wiele interesujących wątków i postaci. Coraz bardziej lubię pióro pani Canavan. Zastanawiam się tylko, kim jest tytułowy Łotr. Podejrzewałabym Skellina, gdyby nie to, że prawie go w tym tomie nie było. Prawdziwymi czarnymi charakterami tej części były dwie kobiety. Ale najbardziej wkurzał mnie Tayend, bo nie znoszę zazdrośników. Mimo wszystko jestem ciekawa, co dalej będzie z nim i z Dannylem...

Bardzo ciekawa część. Wiele interesujących wątków i postaci. Coraz bardziej lubię pióro pani Canavan. Zastanawiam się tylko, kim jest tytułowy Łotr. Podejrzewałabym Skellina, gdyby nie to, że prawie go w tym tomie nie było. Prawdziwymi czarnymi charakterami tej części były dwie kobiety. Ale najbardziej wkurzał mnie Tayend, bo nie znoszę zazdrośników. Mimo wszystko jestem...

Nudna jest ta część... Tak długo czekałam, aż coś się rozwinie, jednak się nie doczekałam. Jestem póki co zawiedziona tą trylogią.

Nudna jest ta część... Tak długo czekałam, aż coś się rozwinie, jednak się nie doczekałam. Jestem póki co zawiedziona tą trylogią.

Naprawdę dobre comfort książki powstały w tej serii. Mocno mnie wciągnęła ta część, podoba mi się to, że jest tyle wątków i perspektyw. Bardzo przyjemna książka.

Naprawdę dobre comfort książki powstały w tej serii. Mocno mnie wciągnęła ta część, podoba mi się to, że jest tyle wątków i perspektyw. Bardzo przyjemna książka.

Nie podobała mi się ta część. Mało się działo, a jeśli już coś się
się wydarzyło, nie było to szczególnie ciekawe. Dodatkowo nie zależy mi na bohaterach, przez co nie mogę w pełni zaangażować się w czytanie tej książki. Taki mocno przejściowy tom. Przeczytam ostatni, ale bez większego entuzjazmu.

Nie podobała mi się ta część. Mało się działo, a jeśli już coś się
się wydarzyło, nie było to szczególnie ciekawe. Dodatkowo nie zależy mi na bohaterach, przez co nie mogę w pełni zaangażować się w czytanie tej książki. Taki mocno przejściowy tom. Przeczytam ostatni, ale bez większego entuzjazmu.

To było… zaskakująco nudne. Szok i niedowierzanie. Kaśka, milion pytań bez odpowiedzi!

Canavan czytałam około 13 lat temu i obecnie mam takie „Matko, dlaczego ta druga trylogia kiedyś mi się podobał. Jak mogłam dać 5/5”.

Po „Misji Ambasadora”, czyli pierwszym tomie „Trylogii Zdrajcy” Trudi Canavan, miałam nadzieję, że akcja trochę się rozpędzi. Niestety, przez ponad 500 stron nic takiego nie nastąpiło. Wydarzenia stoją w miejscu. Niby chodzą, szukają, znowu chodzą… Większość wątków jest strasznie miałka, mało wyjątkowa, mówiąc wprost nie zainteresowało mnie na tyle bym czuła chęć poznania dalszych losów bohaterów, a zwłaszcza Lili. Mam wrażenie, że postać została stworzona na siłę, aby tylko wykonać „zapchaj dziurę” przy tylu stronach. Jedynie co ratuję tę książkę to historia Tayenda z Tremmelin i Mistrza Dannyla. Jakoś tak, podchodzę dość sympatycznie do tej dwójki bohaterów.

Teraz myślę, że jest to głównie sentyment do całego świata, faktu, iż to były moje początki z książkami fantasy sprawia, że to dalej jest jedna z moich ulubionych serii. Tak czy inaczej, wcale mnie nie dziwi, że Trylogia Zdrajcy po ponownym rereadzie nie zapadnie w mojej pamięci. Znowu.

Mimo wszystko to wcale nie jest zła książka. Czytelnikom w wieku 11-13 lat myślę, że jak najbardziej przypadnie do gustu. No i w końcu kiedyś była to moja ulubiona seria, ale stety niestety chyba się zestarzałam względem tej historii.

26/52

To było… zaskakująco nudne. Szok i niedowierzanie. Kaśka, milion pytań bez odpowiedzi!

Canavan czytałam około 13 lat temu i obecnie mam takie „Matko, dlaczego ta druga trylogia kiedyś mi się podobał. Jak mogłam dać 5/5”.

Po „Misji Ambasadora”, czyli pierwszym tomie „Trylogii Zdrajcy” Trudi Canavan, miałam nadzieję, że akcja trochę się rozpędzi. Niestety, przez ponad 500...

Pierwszy tom Trylogii Zdrajcy pozostawił u mnie lekki zawód, ale miałem nadzieję, że akcja rozkręci się w drugim tomie. Niestety to nie nastąpiło. Niby coś się dzieje, ale wiele z wątków jest mało interesujących, żeby nie powiedzieć nudnych. Pojawiają się nowe postaci, między innymi pewna bardzo naiwna nowicjuszka, która jak dziecko jest rozgrywana przez wszystkich dookoła. Szkopuł tkwi jednak w tym, że wielcy, doświadczeni magowie gildii są tak samo naiwni w swoich poczynaniach i tak samo niedojrzali w emocjacg jak ta nowicjuszka. Mamy też kontynuację a nawet wzmocnienie motywów "Gay Romance" i wszystko super, ale powoli robi się to irytujące bo ile można czytać o tym, że "on/ona myśli, że tamten/tamta chyba chce, ale nie do końca i ciekawe czy tamten/tamta myśli podobnie." I tak wałkowane jest to przez kilkaset stron a na końcu brak efektów. Główny zarzut wobec książki to chyba jednak to, że każda postać myśli podobnie i emocjonalnie jest właśnie na poziomie niedojrzałej, bardzo naiwnej i targanej emocjami nowicjuszki. Poza tym jest to typowa książka Trudi Canavan - czyta się łatwo i szybko. Nie jest to książka wybitna. Nie jest to książka zła. Po prostu jest w porządku.

Pierwszy tom Trylogii Zdrajcy pozostawił u mnie lekki zawód, ale miałem nadzieję, że akcja rozkręci się w drugim tomie. Niestety to nie nastąpiło. Niby coś się dzieje, ale wiele z wątków jest mało interesujących, żeby nie powiedzieć nudnych. Pojawiają się nowe postaci, między innymi pewna bardzo naiwna nowicjuszka, która jak dziecko jest rozgrywana przez wszystkich dookoła....

Książka bardzo dobra warta przeczytania

Książka bardzo dobra warta przeczytania

ciekawa ale troche nudna

ciekawa ale troche nudna

Książka o wiele ciekawsza od pierwszego tomu. Autorka się postarała i urozmaiciła postacie tak, że każda jest inna. Jeśli ktoś jest wytrwałym czytelnikiem i ma przebrnął przez część 1 to zachęcam do przeczytania również tej.

Książka o wiele ciekawsza od pierwszego tomu. Autorka się postarała i urozmaiciła postacie tak, że każda jest inna. Jeśli ktoś jest wytrwałym czytelnikiem i ma przebrnął przez część 1 to zachęcam do przeczytania również tej.