Warto przemęczyć się przez pierwsze ok 40 stron (które nabierają znaczenia dopiero gdy już poznasz fabułę, doprawdy dziwny zabieg) po to, by potem nie móc się oderwać od treści. Ta książka nie jest wybitna, ale jest gorzka i po prostu bardzo smutna. Nie wiadomo jak i kiedy, autor w subtelny sposób odsłania kondycję naszych współczesnych "żyć" i trochę pyta o eschatologię, trochę o morale, a głównie o sens chyba wszystkiego. Każdy z bohaterów, główny i poboczni, wybrał inną drogę (miłość - przyznaję, że nieco mnie urzekło uczucie Bociana zdaje się; ideologia; bierność; aktywność;...)żadna z nich nie przynosi odpowiedzi na pytanie o ten sens.
Szybko przeczytałam tę książkę, ale to jest ten typ pisania, który trzeba jednak mielić. Bo ta treść jest gęsta, naładowana nieprawdopodobnie trafnymi sformułowaniami ale jest ich bardzo dużo w m2 strony. Co jest i pro i contra.
I jeszcze coś - mam nieodparte wrażenie, że autor przelał w tę książkę mnóstwo swojego smutku i rozczarowania. Po prostu wydaje mi się bardzo szczera i prawdziwa (co może brzmieć dziwnie w kontekście treści napakowanej "wydarzeniami magicznymi"). Trochę mnie też wzruszyła w taki bardzo nienachalny sposób.
Polecam.

Warto przemęczyć się przez pierwsze ok 40 stron (które nabierają znaczenia dopiero gdy już poznasz fabułę, doprawdy dziwny zabieg) po to, by potem nie móc się oderwać od treści. Ta książka nie jest wybitna, ale jest gorzka i po prostu bardzo smutna. Nie wiadomo jak i kiedy, autor w subtelny sposób odsłania kondycję naszych współczesnych "żyć" i trochę pyta o eschatologię,...