Biorę w ciemno wszystko, co wyjdzie spod pióra Cassandy Clare, a gdy akcja dzieje się po wydarzeniach z Darów Anioła, to już w ogóle. Choćby wspomnienie bohaterów z tej serii sprawia, że książka zyskuje w moich oczach. Tak więc gdy dowiedziałam się o zbiorze opowiadań o Simonie, to wiedziałam że muszę po nie sięgnąć. Byłam pewna, że pojawią się tam wszyscy bohaterowie których pokochałam w Darach i się nie zawiodłam. Jedynym problemem było to, że za Simonem za bardzo nie przepadałam, a po Kronikach Bane’a byłam lekko sceptycznie nastawiona do kolejnego zbioru opowiadań. Jak się okazało - niepotrzebnie się martwiłam.

Na początku muszę się wyżalić. Książka jest tak złożona, że sprawdzając spis treści zaspoilerowałam sobie zakończenie. Po tym wydarzeniu zrozumiałam, że puste kartki, które zdarzają się na końcu niektórych powieści, nie są takie złe. No cóż, mówi się trudno.

Po wydarzeniach z Miasta niebiańskiego ognia Simon uważa, że najlepszą dla niego decyzją będzie wstąpienie do Akademii Nocnych Łowców. Kto jest na bieżąco z twórczością Clare wie, że chłopak przeżył już niemało. Mimo tego mam wrażenie, że do tej pory nie znalazł szczególnego miejsca w żadnym tomie. Na dodatek był przedstawiony tak, że gdy tylko się pojawiał, to zwykle mnie irytował. Dzięki tym opowiadaniom go polubiłam.

Wśród uczniów wyróżnia się dwie grupy - nastolatków pochodzących z rodzin Nocnych Łowców oraz przyziemnych, czyli zwykłych ludzi. Ci pierwsi są uważani za elitę i to właśnie do nich trafia główny bohater, który sam jest zdziwiony tym faktem. Jednak nie da się ukryć, że od nich odstaje, a że adepci zachowują się tak, jak osoby w ich wieku znane z innych amerykańskich powieści (i to nie tylko z uniwersum Clare), to Simon nie ma łatwego życia. Do tego dochodzi fakt, że w tym świecie śmierć czyha na każdym kroku no i stan budynku też nie zachwyca. Akademia była zamknięta przez wiele lat i wygląda tak, jakby od tej pory nic z nią nie robiono. Byłoby trochę słabo, gdyby przyszły Nocny Łowca zmarł nie w walce czy podczas picia z kielicha Anioła, ale by się wykończył przez zatrucie pokarmowe, prawda?
Już na początku Simon znajduje nowego przyjaciela. Dobrali się jak w korcu maku. Co chwilę śmiałam się z ich ironicznych wypowiedzi. Współlokatorzy pewnie uznali, że do reszty zwariowałam, ale co tam. Jednak najlepszą rzeczą w tej książce jest to, że w każdym opowiadaniu mamy styczność z bohaterami z pozostałych serii autorki - nawet tymi, którzy żyją już tylko we wspomnieniach innych. Co chwilę szczerzyłam się do powieści, bo pojawiali się moi książkowi mężowie z tego uniwersum. Gdy pomyślałam “niech jeszcze pojawi się X i będę szczęśliwa”, to bum, pojawia się; “Y zrobiłby z tym porządek” i dwa opowiadania później to robi. Niby przewidywalne, ale w pozytywnym znaczeniu.

Opowieści z Akademii Nocnych Łowców są idealną pozycją dla każdego fana uniwersum Cassandry Clare. Na pewno znajdzie tu bohaterów za którymi tęskni i jest ciekawy ich dalszych losów. Może sięgnąć po nie nawet tylko ze względu na ulubione postacie. Choć wszystkie dziesięć opowiadań tworzy spójną historię, to spokojnie można je czytać wyrywkowo. Na dodatek każde z nich zaczyna się mini komiksem, który obrazuje jakieś wydarzenie z danej historii.

Biorę w ciemno wszystko, co wyjdzie spod pióra Cassandy Clare, a gdy akcja dzieje się po wydarzeniach z Darów Anioła, to już w ogóle. Choćby wspomnienie bohaterów z tej serii sprawia, że książka zyskuje w moich oczach. Tak więc gdy dowiedziałam się o zbiorze opowiadań o Simonie, to wiedziałam że muszę po nie sięgnąć. Byłam pewna, że pojawią się tam wszyscy bohaterowie...