Mój siostrzeniec ma absolutnego fioła na punkcie Star Wars, ja mam mikroskopijne pojęcie o tym Uniwersum, ale z reguły przeglądam wszystkie książki, jakie dla niego kupuję, żeby później nie mieć wychowawczych rozmów z jego zasadniczym tatusiem na temat propagowania treści nieodpowiednich dla nieletnich. No i muszę przyznać, że z "Sabine. Zapiski Rebeliantki" mam pewien kłopot.

Książka faktycznie ma postać dziennika, dość chaotycznego zresztą. Stosunek tekstu do obrazków jest mimo wszystko 1:1. Sabine wraz z grupką Rebeliantów mieszka na małym frachtowcu o nazwie Duch. Robią wszystko, by zaszkodzić Imperium. Aktualnie koncentrują się na walce o planetę Lothal. Sabine jest bardzo oddana sprawie, ale jest też artystką. Uważa, że sztuka może być bardzo istotnym elementem walki z wrogiem. Może nie tak skutecznym jak środki wybuchowe, ale jeśli siły wroga są znaczne, każda forma oporu jest ważna.

Zapiski Sabine są pełne entuzjazmu i czytelnik ma wrażenie, że faktycznie wyszło to spod ręki nastolatki. Są poruszane również trudne tematy, ale przeważa radość z eksplozji kolorów i z... kolorowych eksplozji, które są specjalnością wojowniczki.

Biorąc pod uwagę, z jakim zainteresowaniem kilku mocno dorosłych panów zaglądało mi przez ramię, gdy czytałam tę książkę w komunikacji publicznej, a jeden nawet odważył się zapytać, gdzie ją kupiłam, to myślę, że mój siostrzeniec będzie zadowolony z "Zapisków Rebeliantki". Choć peany na temat pięknych eksplozji trochę mnie niepokoją...

Mój siostrzeniec ma absolutnego fioła na punkcie Star Wars, ja mam mikroskopijne pojęcie o tym Uniwersum, ale z reguły przeglądam wszystkie książki, jakie dla niego kupuję, żeby później nie mieć wychowawczych rozmów z jego zasadniczym tatusiem na temat propagowania treści nieodpowiednich dla nieletnich. No i muszę przyznać, że z "Sabine. Zapiski Rebeliantki" mam pewien...