Witajcie w Ankh-Morpork! [po raz kolejny] Nieważne, czy sprowadziły Was tu z powrotem woniejące opary rzeki Ankh, niewyobrażalna nigdzie indziej w świecie Dysku przestępczość, dyktatorskie zapędy Patrycjusza, czy pragnienie rzucenia okiem na niekompetencję magów z Niewidzialnego Uniwersytetu. Niezależnie od motywów - nie zawiedziecie się.

W "Świecie finansjery" lord Vetinari podejmuje się karkołomnego zadania i - jak to zazwyczaj ma miejsce w przypadku ludzi jego pokroju - nie zamierza brudzić sobie rąk osobiście. Reforma systemu finansów w mieście ludzi o nie tyle podwójnej co potrójnej [a czasem nawet jeszcze bardziej zwielokrotnionej] moralności i libertyńskim stosunku do zarabiania pieniędzy do łatwych na pewno nie należy. Dlatego Patrycjusz wykorzystuje do tego celu byłego rzezimieszka, a obecnie przykładnego obywatela Ankh-Morpork. Znudzony ustatkowanym życiem Moist von Lipwig zostaje... kimś w rodzaju prezesa głównego miejskiego banku. Posada ta wciągnie go w wir wydarzeń, a także zmusi do wejścia w drogę jednej z najpotężniejszych [i najbardziej majętnych] familii w mieście.

W książkach Terry'ego Pratchetta urzeka mnie kilka kwestii. Oprócz naturalnie wysuwającego się na pierwszy plan ironiczno-sardonicznego poczucia humoru, jest jeszcze bardzo specyficzny, stricte pratchetowski sposób ukazywania rzeczywistości. O tym, że w każdej książce autor bierze na warsztat inny aspekt życia wiedzą wszyscy jego czytelnicy [w "Prawdzie" ukazywał kulisy dyskowego dziennikarstwa, w "Muzyce duszy" - przemysłu muzycznego itd.]. Czyni jednak swoją satyrę tym oryginalniejszą, że wyjaśnienia zjawisk szuka w zupełnie innym miejscu, niż oczekuje racjonalnie myślący czytelnik. Pomysł umieszczenia chochlików zamiast matrycy w aparacie fotograficznym mówi chyba sam za siebie. ;)

Jest to jeden ze smaczków, którymi nieodmiennie częstuje nas Pratchett. Innym może być parada znanych z innych serii powieści postaci. I tak w "Świecie finansjery" spotykamy klasyczną już antropomorficzną personifikację Śmierci, zawsze przedsiębiorczego Gardło Sobie Podrzynam Dibblera, Króla Harry'ego, znanego z umiejetności zbicia majątku na ściekach, kaprala Nobbsa z jego niezawodnym wilkołaczym węchem i wielu innych. Choć role odgrywane przez te postaci można uznać za raczej epizodyczne, to sama ich obecność sprawia, że czytelnik czuje się w świecie Dysku prawie jak w domu.

Reasumując; "Świat finansjery" to Terry Pratchett w najlepszym wydaniu. Zabawny i poczytny, ale nie w sposób prymitywny, zwalniający czytelnika z myślenia. W książce niepoślednie miejsce zajmują gagi słowne, a jest to humor jak najbardziej inteligentny. I chociaż w mojej ocenie nic nie przebije serii z Kosiarzem w roli głównego bohatera, opowieść o Moisćie von Lipwigu na pewno należy do udanych.

Witajcie w Ankh-Morpork! [po raz kolejny] Nieważne, czy sprowadziły Was tu z powrotem woniejące opary rzeki Ankh, niewyobrażalna nigdzie indziej w świecie Dysku przestępczość, dyktatorskie zapędy Patrycjusza, czy pragnienie rzucenia okiem na niekompetencję magów z Niewidzialnego Uniwersytetu. Niezależnie od motywów - nie zawiedziecie się.

W "Świecie finansjery" lord...