Uważam, że fama powieści jest dalece niewspółmierna z jej wartością. Wprawdzie ujawnia przed czytelnikiem wizerunek młodego człowieka poszukującego swojego miejsca w świecie, czyni to jednak kosztem czytelnika. Musi on bowiem przebrnąć przez niemal 2/3 mało interesującego tekstu dotyczącego szkolnych łobuzów, niechlujnych kolegów czy mało inteligentnych koleżanek. Czyta się to nad wyraz nudno. Czytelnik ma wrażenie, że buszuje, błądzi bez celu w snopach kolejnych akapitów. Pewną nagrodą dla czytelnika pozostaje reszta lektury stanowiąca niejako doprecyzowanie myśli wiodącej. Nie da się ukryć, że "Buszujący w zbożu" to studium kultury i człowieka w jego środowisku społecznym. Holden jest wrażliwym obserwatorem, dlatego łatwo zauważa obłudę i zabawne konwenanse. Charakter Holdena ściera się ze sztucznością świata powodując poważny dysonans. Remedium na ten stan okazuje się ucieczka. Eskapizm Holdena można zauważyć na wielu płaszczyznach. Opuszczenie szkoły i internatu, kolegów, w końcu- rodziny i domu. Sztuczność i nienaturalność każe mu również zrezygnować z rozkoszy nocy z prostytutką. Nie zniósłby tego. Buszujący Holden z pewnością zapadnie mi w pamięć jako figura człowieka autentycznego. Nie jest to jednak lektura powalająca na kolana.

Uważam, że fama powieści jest dalece niewspółmierna z jej wartością. Wprawdzie ujawnia przed czytelnikiem wizerunek młodego człowieka poszukującego swojego miejsca w świecie, czyni to jednak kosztem czytelnika. Musi on bowiem przebrnąć przez niemal 2/3 mało interesującego tekstu dotyczącego szkolnych łobuzów, niechlujnych kolegów czy mało inteligentnych koleżanek. Czyta się...