Miałem brzydkie podejrzenia, że "Mapa cieni" okaże się równie słaba jak jej kampania crowdfundingowa (i w sumie całokształt ciągnącej się przez cztery lata promocji). Szczęśliwie myliłem się - acz nie na tyle, żebym miał od razu zwracać honor. Książka dzieli się na dwie przeplatające się ze sobą warstwy: reportaże z rzekomo nawiedzonych miejsc i opowiadania grozy luźno oparte na kanwie prawdziwych zdarzeń. Warstwa non-fiction moim zdaniem nie dorasta do górnolotnych zapowiedzi: część reportaży to historyjki typu "pojechaliśmy na jednodniową wycieczkę i popytaliśmy sąsiadów, ale tego pana, co coś wiedział, nie było akurat w domu", a część to wykłady o historii brzmiące jak parafraza artykułu z Wikipedii. Gdyby Ryszard Kapuściński zobaczył, że coś takiego nazywa się reportażem, pewnie gruchnąłby śmiechem. Cóż, autorzy mieli chociaż dobre chęci... Ale jak się ma sprawa z opowiadaniami? "Mapa cieni" otrzymuje ode mnie dwie dodatkowe gwiazdki za sam tekst Aleksandry Zielińskiej, "Ostatnia podróż Zu" - idealnie wyważony, świetnie napisany żyłochlast. Mam nadzieję, że Zielińska zbierze kiedyś swoje opowiadania w jednym tomie, żeby nie przepadły w mrokach dziejów. Za uczciwe straszydła wyróżnię też Marka Grzywacza i Michała Gacka; ewentualnie Rafała Christa, ale z dużą ostrożnością - głównie za eleganckie nawiązanie do pewnego filmu. Reszta była w mojej ocenie tak zapominalna, że już dosłownie nic nie pamiętam, a czasem tak cieniutka, że wstyd (Krzysztof Dąbrowski powinien dostać uroczyste wypowiedzenie uczestnictwa w świecie literatury za to, co zapewne nazywa poczuciem humoru).

PS - Książka ma dotyczyć nawiedzonych miejsc w Krakowie, a tymczasem na oko połowa z nich znajduje się poza jego granicami: w Chrzanowie, w Wieliczce, w Witkowicach, i tak dalej. Gdyby twórcy przygotowali drugi tom osadzony w mojej rodzimej Warszawie, pewnie szukaliby duchów w Płocku, Kutnie albo Mińsku Mazowieckim. A żeby ich, cheaterzy!

PS2 - Skład ebooka robi wrażenie, jakby całość załatwiono automatycznym konwerterem. Jak na zebrane fundusze i długość procesu wydawniczego - niewybaczalne.

Miałem brzydkie podejrzenia, że "Mapa cieni" okaże się równie słaba jak jej kampania crowdfundingowa (i w sumie całokształt ciągnącej się przez cztery lata promocji). Szczęśliwie myliłem się - acz nie na tyle, żebym miał od razu zwracać honor. Książka dzieli się na dwie przeplatające się ze sobą warstwy: reportaże z rzekomo nawiedzonych miejsc i opowiadania grozy luźno...