Alkohol nie sprawia, że czuję się lepiej. Ale mnie usypia. A gdy śpię, nie myślę. Właśnie o to chodzi w tych wszystkich straconych weekendach. Piję i alkohol ogłusza mnie na czterdzieści osiem godzin, aż przychodzi pora wrócić do sanktuarium pracy.

Alkohol nie sprawia, że czuję się lepiej. Ale mnie usypia. A gdy śpię, nie myślę. Właśnie o to chodzi w tych wszystkich straconych weekendac...

Naprawdę nigdy nie nauczyłem się czytać nut i wciąż tego nie umiem. Gdybym się nauczył, wszystko mogłoby się potoczyć zupełnie inaczej. Kiedy w 1996 roku zakładam Phil Collins i Big Band i chcę się komunikować ze wspaniałymi, doświadczonymi muzykami jazzowymi z zespołu, muszę wynaleźć własny fonetyczny sposób zapisu dźwięków.

Naprawdę nigdy nie nauczyłem się czytać nut i wciąż tego nie umiem. Gdybym się nauczył, wszystko mogłoby się potoczyć zupełnie inaczej. Kied...

Prawda wygląda tak, że nienawidzę grać na stadionach. Człowiek nad niczym tam nie panuje. Te obiekty buduje się z myślą o sporcie, a nie o rockowych trasach koncertowych. Jesteś na łasce żywiołów: odrobina deszczu może popsuć wszystkim wieczór, a jeśli wiatr się nasili, niech Bóg ma w opiece brzmienie. Na stadionach mnóstwo się dzieje, a ty widzisz to wszystko ze sceny. Kolejki po hot-dogi, obezwładniający zapach smażonej cebuli, niekończące się procesje do kibla, zastępy gliniarzy i ochroniarzy. Jeśli na stadionie jest czterdzieści tysięcy ludzi, dziesięć tysięcy z nich przemieszcza się w każdej chwili naszego występu. Pamiętam, jak w latach siedemdziesiątych poszedłem zobaczyć Bad Company w Teksasie. Chodziłem po stadionie, zafascynowany tym, co dzieje się wokół - ludzie kupowali dragi, bili się, wymiotowali. (...) W takich warunkach nie ma się co dziwić, że nikt nie jest w pełni zaangażowany w samą muzykę. "Skoczę po wiadro piwa i tacę wściekle pomarańczowych naczosów".

Prawda wygląda tak, że nienawidzę grać na stadionach. Człowiek nad niczym tam nie panuje. Te obiekty buduje się z myślą o sporcie, a nie o r...