Przepraszam wszystkich zakochanych w panu Eco. Starałam się - nawet jeśli nie zrozumieć, to wykazać się tolerancją. Nie mogłam.
Już dawno nie zdarzyło mi się czytać książki po prostu kartkując ją i zagłębiając się tylko w niektóre fragmenty. To mogła być książka o największym cwaniaku w dziejach; to mogła być książka, która zinterpretuje podręcznikowe historie w zupełnie nowy sposób; to mogła być książka filozoficzna, to wreszcie mogło być fantasy. To nie było nic z wyżej wymienionych. Właściwie to nie wiem, co to było. Akcja potrafiła utknąć w miejscu na całe lata (a fizycznie na kilka rozdziałów) i to wcale nie kosztem jakiejś wyszukanej filozofii czy rozmyślań. Nie, po prostu utknęła. Napchana fantastycznymi stworami i zdarzeniami fabuła nie miała właściwie żadnej osi, jakikolwiek ciąg przyczynowo-skutkowy gubił się w nic nie znaczących drobiazgach, a finał był kompletną klapą. Pomijając, że już w połowie książki właściwie wiadomo było, co się stało (tak że jej reszta była tylko mozolnym i bolesnym odwlekaniem końca), to zakończenie było tak nudne i nic nie wnoszące, że aż dziwne.
Nawet nie chodzi o to, że szukałam tutaj tylko akcji. Wręcz przeciwnie, nastawiłam się na przyswojenie ogromnej wiedzy z zakresu historii, filozofii i historii kultury, ale tam tego po prostu nie było, szukałam więc fabuły...
Główny bohater został skonstruowany w ten sposób, że nie dało się go polubić, a dzięki panu Eco uważam, że średniowiecze było najbardziej obrzydliwie zakłamanym i fałszywym czasem w dziejach ludzkości, dzięki czemu prawdopodobnie cała współczesna kultura europejska jest oszustwem.
1 gwiazdka (a nie zero) tylko dlatego, że książka jednak nie jest w całości pisana takim językiem jak jej kilka pierwszych stron (co przyjęłam z wielką ulgą) i za postać Diakona, która była prawdziwa (i nie chodzi tu o to, że ten bohater miał postać ludzką a nie półkozią czy wielkouchą).
I raczej nie skuszę się na inne książki tego autora, przy całym szacunku do jego wiedzy i autorytetu, jakim się cieszy. Po prostu nie zniosę czegoś podobnego po raz drugi.

Przepraszam wszystkich zakochanych w panu Eco. Starałam się - nawet jeśli nie zrozumieć, to wykazać się tolerancją. Nie mogłam.
Już dawno nie zdarzyło mi się czytać książki po prostu kartkując ją i zagłębiając się tylko w niektóre fragmenty. To mogła być książka o największym cwaniaku w dziejach; to mogła być książka, która zinterpretuje podręcznikowe historie w zupełnie...