"Lśnienia" chyba nie trzeba przedstawiać żadnemu prawdziwemu miłośnikowi książkowego horroru. Dla mnie to książka z najwyższej półki i przyznam się szczerze, że bałam się jak wypadnie jej kontynuacja. King Kingiem, ale zepsucia takiej historii bym mu nie wybaczyła. Takim oto sposobem "Doktor sen" stał sobie jakiś czas na mojej półce, bo bałam się tam zajrzeć - cóż za ironia, wzbraniałam się zajrzeć do horroru, bo bałam się, że nie będę się w ogóle bać. Wiedziałam, że to będzie coś innego niż "Lśnienie" i chyba też nie było mi spieszno do poznania tych różnic. Mój błąd!

"Doktor sen" nie jest prostą kontynuacją "Lśnienia". Najbardziej związany z pierwszą częścią jest sam początek książki, a później Danny już nie jest słodkim małym chłopcem, widzącym różne rzeczy. Jest dorosłym mężczyzną, mającym nadal pewne dziwne przebłyski, który niestety brnie przez swoje życie popełniając błędy swojego ojca. Jednak pewnego dnia wszystko się zmienia, a to dopiero początek całej serii wydarzeń, które wciągnęły mnie bez reszty.

Nie rozczarowałam się brakiem grozy, ponieważ po "Lśnieniu" nie oczekiwałam od tej książki żadnych straszliwych momentów ścinających krew w żyłach (typu wyskakujących z szafy trupów, co zresztą w książkach i tak nie działa). Dostałam to czego chciałam - typowo Kingowe świetne przedstawienie postaci (szczególnie podobało mi się przedstawienie walki Dana z nałogiem), wciągającą akcję i ciekawy motyw walki z członkami "Prawdziwego Węzła". Końcówka może mało spektakularna, ale patrząc na całość - podobało mi się bardzo i żałuję, że już się skończyło.

"Lśnienia" chyba nie trzeba przedstawiać żadnemu prawdziwemu miłośnikowi książkowego horroru. Dla mnie to książka z najwyższej półki i przyznam się szczerze, że bałam się jak wypadnie jej kontynuacja. King Kingiem, ale zepsucia takiej historii bym mu nie wybaczyła. Takim oto sposobem "Doktor sen" stał sobie jakiś czas na mojej półce, bo bałam się tam zajrzeć - cóż za...