"Niemiecki taniec" przed chwilą odłożony na półkę po przeczytaniu i brak odpowiednich słów jakimi można ocenić ten utwór. Nadal mam przed oczyma Afrykę, nadal widzę Polskę lat 40-tych tuż po zakończeniu wojny, nadal czuję strach bohaterek przed przyszłością, żal po stracie życia, które utraciły tak nagle i bezpowrotnie,zmuszone pożegnać się na zawsze ze światem, który znały od urodzenia.

Maria Nurowska w piękny sposób bawi się z czytelnikiem czyniąc bohaterkami powieści dwie Niemki -Elizę i Mariannę von Saarow. Kobiety całe życie spędziły w Polsce w swoich majątkach, które po zakończeniu wojny zostały przez władze skonfiskowane, a kobiety wraz z innymi Niemcami zostały zmuszone do powrotu do kraju, którego nie znały i który był im obcy. Utwór pokazuje zarówno ich życie tuż przed wojną, jak również po. Widzimy ich próby przystosowania się do nowej rzeczywistości i emocje towarzyszące im na co dzień, poczucie krzywdy i żal do historii i ludzi, którzy w niej uczestniczyli.

"Niemiecki taniec" jest utworem na pewno bardzo zaskakującym i wartym przeczytania. Spoglądanie na tamte czasy oczyma dwóch niemieckich kobiet, pozbawionych wszystkiego co do tej pory znały, jest bardzo specyficznym przeżyciem, a utwór ma tak duży urok, że nie potrafimy oderwać się od niego. Język jest łatwy w przyswojeniu, fabuła bardzo interesująca, książkę wręcz "połykamy", a każda kolejna strona dostarcza nam niesamowitych emocji, których nie sposób nie odczuwać, choćby ze względu na sposób patrzenia na tamte czasy od zupełnie innej strony. Dla mnie książka jest rewelacyjna i warta każdego poświęconego jej czasu.

"Niemiecki taniec" przed chwilą odłożony na półkę po przeczytaniu i brak odpowiednich słów jakimi można ocenić ten utwór. Nadal mam przed oczyma Afrykę, nadal widzę Polskę lat 40-tych tuż po zakończeniu wojny, nadal czuję strach bohaterek przed przyszłością, żal po stracie życia, które utraciły tak nagle i bezpowrotnie,zmuszone pożegnać się na zawsze ze światem, który znały...