Obecnie nie jest to odpowiednia lektura szkolna. Nie dla tych czasów.
Jest to książka, która powinna być brana do ręki tylko przez tych, którzy mają chęci, by ją przeczytać i są odpowiednio do niej nastawieni, no i przede wszystkim mają uczucia, wartości i poukładane te wartości na miarę dojrzałego człowieka.

Młodzi ludzie są coraz bardziej obojętni i emocjonalnie opustoszali, niezdolni do empatii, przeżywania i wczuwania się w skórę postaci, z którymi stykają się w książce lub co najwyżej streszczeniu książki.
Powracanie do przeszłości, historii w celu, by pamiętać... Wiedzieć, że coś takiego miało miejsce.
Nie ma to sensu na lekcjach, bo zwykle jest to odrobienie obowiązku- omówić, sztucznie podyskutować, posłuchać nauczyciela, poudawać smutek, współczucie, zadumę nad losami fikcyjnych ludzi, a wraz z dzwonkiem wyjść i zapomnieć, wrócić do hałasu, imprez, barwnej codzienności współczesności, śmiesznych problemów i powierzchownych rozmówek na powierzchowne tematy.
Przeżyłam omawianie książki i wiem, że było to nakładanie różnych masek- udawanie zainteresowania, żalu, refleksji lub krycie się za innymi i spanie.
Szeroką odpowiedzią na treść była pustka, a nie poruszenie i zastanowienie się nad własnym życiem.

A książka wybitnie porusza. Nie można po prostu uwierzyć w to, jak człowiek może poniżać drugiego człowieka, odczłowieczać go, pozbawiać życia. Jak można z zimną krwią, z pokładem wrogości i nienawiści dokonywać takich czynów... Nie szanować, zabierać wolność, torturować, znęcać się... Umieszczać w obozie pracy, w którym ludzie walczą o życie, walczą z innymi, walczą, by się nie zatracić, choć zatracają... Tracą godność, giną w sobie.

„Inny świat” to był dla mnie wstrząs. Bardzo trudno było mi pojąć to, że istniały i wciąż istnieją w człowieku premedytacje do bycia złym, okrutnym. Nie ujawnia się coś takiego wśród zwierząt tego samego gatunku.
Ludzie doświadczali bólu fizycznego, ale z czasem ból fizyczny nie ma znaczenia, gdy przychodzi ból psychiczny, gdy własne myśli są trucizną, gdy traci się uśmiech, gdy chce się umrzeć niż zalamywać się pod ciężarem świadomości, obrazów cierpień, śmierci i utracenia czasu, który powinno się przeżyć inaczej- z rodziną, na studiach, w pracy, z przyjaciółmi, w cudownej szarej codzienności.
Bardzo smutna książka i ten smutek dociera do czytelnika. Ale ten smutek sprawia, że zmienia się osobiste nastawienie do życia, codzienności, spraw, sąsiadów.


Przeczytawszy „Inny świat” można też stwierdzić, że obecnie jesteśmy żałośni, nazywając pewne sytuacje problemami. Czasem jak się słyszy, co ludzie mają do powiedzenia, płakać się chce z goryczy, że postęp nauki i techniki zmierza w przeciwnym kierunku niż rozwój człowieka.

Nie wystawiam oceny, gdyż nie można oceniać osobistego pamiętnika. To jest poza oceną- osobistych słów, treści nie poprawia się, są one w formie, w jakiej mają być- są na właściwym miejscu, są owocem autentyczności, emocji.

Obecnie nie jest to odpowiednia lektura szkolna. Nie dla tych czasów.
Jest to książka, która powinna być brana do ręki tylko przez tych, którzy mają chęci, by ją przeczytać i są odpowiednio do niej nastawieni, no i przede wszystkim mają uczucia, wartości i poukładane te wartości na miarę dojrzałego człowieka.

Młodzi ludzie są coraz bardziej obojętni i emocjonalnie...