O ile pierwszym tomem (Łowczynią) byłam zachwycona, to Królobójczyni nieco mnie rozczarowała.
W pierwszym tomie świetnie oddany był klimat średniowiecza. Inkwizycja, królowie, czarownice itd. W drugim tomie gdyby nie kilka uwag, w ogóle nie wiedzielibyśmy że jesteśmy w średniowieczu, równie dobrze moglibyśmy być w późniejszej epoce albo w ogóle w fikcyjnej czasoprzestrzeni - i to chyba jest dla mnie największe rozczarowanie, uważam że autorka oddała świetnie klimat epoki w Łowczyni.
Niemniej Królobójczynini czyta sie świetnie, książka nas wchłania w swoją akcję i znajdujemy się niemal za plecami Elizabeth, znamy bohaterów i antybohaterów i tu zaskoczenia nie ma, wiec wiemy czego się spodziewać. Niestety nasza główna bohaterka traci tu część swojej hardości, niezależności, bezczelności... oddaje znamię, które było przyczyną jej niezwykłych zdolności, swojemu ukochanemu. I właśnie to znamię staję się przyczyną wielkiej wojny między oddziałami Blackwell'a, który to przemocą wdarł się na tron Anglii, a resztą uciśnionych.
Mniej zwrotów akcji i szokujących informacji niż w części poprzedniej, więcej uczuć...
Wyszło z tego takie połaczenie Harrego Pottera z Władcą Pierścieni, ze Zmierzchem.
O ile po Łowczyni, byłam bardzo ciekawa kontynuacji, to Królobójczyni już tego efektu nie wzbudza, na szczęścię kończy się tak, że wyjade się, że nie będzie kontynuacji... ale kto wie...
Płusy:
Lekko się czyta, znamy postacie, kilka zabawnych dialogów, Schuyler (moja zdecydowanie ulubina postać z tej książki - chciałabym off topa z Nim), Keagan - postać totalnie niewykorzystana, aczkolwiek bardzo ciekawa.
Minusy:
Zatracanie charakteru głównej bohaterki, brak mi tu klimatu epoki, jak dla mnie przekombinowana i zbyt dużo wątków typowo fantastycznych.
Ogólnie polecam tylko dla tych którzy są baaardzo ciekawi dalszych losów bohaterów po pierwszej części.

O ile pierwszym tomem (Łowczynią) byłam zachwycona, to Królobójczyni nieco mnie rozczarowała.
W pierwszym tomie świetnie oddany był klimat średniowiecza. Inkwizycja, królowie, czarownice itd. W drugim tomie gdyby nie kilka uwag, w ogóle nie wiedzielibyśmy że jesteśmy w średniowieczu, równie dobrze moglibyśmy być w późniejszej epoce albo w ogóle w fikcyjnej czasoprzestrzeni...