Miałam spory problem ze skończeniem tej książki. Było to dla mnie przykre, bo z wielką chęcią przeczytałam "Tiganę", która bardzo mi się spodobała. Myślałam, że zachwycę się i tym razem, zwłaszcza, że jestem akurat w trakcie oglądania serialu "Wikingowie" - ja tu czytam, a na kartach książki pojawia się syn głównego bohatera! To ci dopiero niespodzianka!
Kay miał kapitalny materiał do wykorzystania - historie najazdów Wikingów na Anglię, starcia nowej religii ze starymi wierzeniami, barwne postacie historyczne, jednym słowem - rewelacyjne fundamenty. A jednak ta książka kuleje, bo autor nie wykorzystuje potencjału tego ciekawego okresu w naszej historii. Myślę, że jest tak za sprawą totalnie nijakich postaci. Są bardzo schematycznie zarysowane, praktycznie do nikogo się nie przywiązałam, ba, nie poczułam do żadnej z postaci jakiejkolwiek emocji, czy to pozytywnej, czy negatywnej. To sprawiło, że nawet w najbardziej ekscytujących momentach, nawet w punkcie kulminacyjnym powieści - czułam się bardzo znudzona i zawiedziona.
Ponadto bardzo często autorowi zdarzały się banalne, pretensjonalne gadki, niby to mające na celu pokazanie jakichś wzniosłych chwil, potężnych uczuć targających bohaterami. A wyszło śmiesznie, rodem z fantasy klasy B.
Może tych postaci jest po prostu za dużo. Może gdyby zmniejszyć ich liczbę o połowę, przynajmniej zyskałyby osobowości.

Miałam spory problem ze skończeniem tej książki. Było to dla mnie przykre, bo z wielką chęcią przeczytałam "Tiganę", która bardzo mi się spodobała. Myślałam, że zachwycę się i tym razem, zwłaszcza, że jestem akurat w trakcie oglądania serialu "Wikingowie" - ja tu czytam, a na kartach książki pojawia się syn głównego bohatera! To ci dopiero niespodzianka!
Kay miał kapitalny...