Uwypuklenie szarości polskości. Czy mi się podoba? Punkt za spostrzegawczość, za dostrzeżenie tych wszystkich niuansów codzienności, oglądanej z pociągów pekape i autobusów. Groteska i szydera z nazw barów, klubów, zakładów. Tak, tak u nas jest. Niestety. Za tym tęskniłam wracając z emigracji? Może nie do końca, ale to takie nasze, moje.
Wyjeżdżając na wschód dziwimy się choćby toaletom na stacjach benzynowych, opisana w książce sytuacja z wycieczki - nikt nie umiał spuścić wody. A czy obcokrajowiec, który zagości w nasze strony również zaskoczy się barem Flamingo, gdzie koło neonu stoją lwy? Nie wiem. Przebrnęłam przez tą książkę szybko, bo sam pomysł zapisków z podróży wydaje mi się ciekawy.
Czytałam pierwszą edycję, ta nowa ma być uzupełniona o kilka opowieści.
A jaka jest Wasza opowieść? Czy nasza polska rzeczywistość aż tak razi? Czy w tych małych, zadupiastych miasteczkach naprawdę wszystko jest takie szare i bez gustu, z wyrazem braku stajlu? Ja też mieszkam w takim miasteczku. Nie mamy baru z ceratą, nie mamy dyskoteki z neonem. Dizajn? Ale taka jest Polska i nie chciałabym już wyjeżdżać nigdzie.
Polecam lekturę do pociągu. Można się oderwać i dokończyć w dowolnym momencie. Ale nie polecam tak bardzo strasznie;)

Uwypuklenie szarości polskości. Czy mi się podoba? Punkt za spostrzegawczość, za dostrzeżenie tych wszystkich niuansów codzienności, oglądanej z pociągów pekape i autobusów. Groteska i szydera z nazw barów, klubów, zakładów. Tak, tak u nas jest. Niestety. Za tym tęskniłam wracając z emigracji? Może nie do końca, ale to takie nasze, moje.
Wyjeżdżając na wschód dziwimy się...