Pamiętacie jeszcze historię Gosławy Brzózki? Młodej, ładnej, lecz raczej dość zwyczajnej kobiety, która po ukończeniu studiów medycznych wyjeżdża do świętokrzyskiej wsi Bieliny, gdzie odbywa obowiązkową praktykę u miejscowej szeptuchy?
Na Swarożyca! Głupie pytanie! Kto przeczytał, ten bez wątpienia pamięta!
Autorka powieści - Katarzyna Berenika Miszczuk - wywróciła dotychczasowe, "normalne" życie swojej bohaterki do góry nogami, każąc jej mierzyć się z mocami rodem z dawnych przedchrześcijańskich wierzeń, do których ta nie przywiązywała do tej pory dużej wagi. Co więcej, przed czytelnikiem rozciągnęła wizję alternatywnej historii Polski, która nie przyjęła chrztu i w XXI wiek wkroczyła jako nowoczesne, ale całkowicie oddane słowiańskiej tradycji państwo.
Choć to dla wszystkich zaskakujące (najbardziej dla samej bohaterki 😜), Gosia okazuje się być tzw. widzącą, która zgodnie z legendą w czasie przesilenia letniego, w Noc Kupały, odnaleźć ma kwiat paproci. Kwiat paproci - czyżby istniejący naprawdę? - który budzi pożądanie wielu, zwłaszcza słowiańskich bogów (zapewnić im może bowiem niewyobrażalne siły) oraz Mieszka (tak, tak, właśnie tego średniowiecznego władcy Polski), jak się okazuje żyjącego po dzień dzisiejszy w nieśmiertelnej postaci. Pytanie: komu oddać roślinę, spędza sen z powiek dziewczyny, która z jednej strony boi się gniewu okrutnych i mściwych bogów, a z drugiej - zakochuje się w legendarnym władcy.
Naszą recenzję przezabawnej "Szeptuchy" przeczytacie tu: https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=847409565389333&id=705441276252830
W "Nocy Kupały" autorka kontynuuje perypetie Gosi, przeplatając je retrospekcjami przenoszącymi czytelnika do zamierzchłej historii (bohaterka obserwuje zdarzenia z dawnego życia Mieszka dzięki zdolności "widzenia"). Znajomość uczennicy szeptuchy i przystojnego nieśmiertelnego rozwija się (chwilami bardzo namiętnie ☺️), jednakże okazuje się być znajomością trudną. Z wielu powodów, wśród których szczególne niezadowolenie Gosi budzi dawna wielka miłość i kochanka Mieszka - Ote, zazdrosna i zła, od wielu wieków martwa - a jednak istniejąca pod postacią strzygi. I bardzo niezadowolona z powodu odkrytego romansu swojego oblubieńca.
Dużymi krokami zbliża się też najkrótsza noc w roku - Noc Kupały, podczas której nasza bohaterka odnaleźć ma magiczny kwiat.
No dobrze, więcej Wam nie zdradzę. Zachęcam za to - zajrzyjcie do książki. Gwarantuję świetną zabawę, wartką akcję, ciekawy wątek romansowy i mnóstwo naprawdę bardzo interesujących odniesień do słowiańskich wierzeń, demonologii i zwyczajów. Ba! Nawet w dziedzinie zielarstwa można przy lekturze "Nocy Kupały" całkiem nieźle się poduczyć 😀
A postać Gosławy... postać Gosławy, sfiksowanej na punkcie chorób i wszelkich bakterii, nadal rozbraja. Nawet w sytuacjach bezpośredniego zagrożenia życia dba o to, by woda podana jej do picia przypadkiem nie pochodziła ze źródła, a z zamkniętej hermetycznie butelki i nieustannie planuje badania lekarskie, które wykona natychmiast, o ile przeżyje. Oczywiście zarzucić jej można pewną niezdarność i lekkomyślność (być może mogła by nawet podjąć w tym względzie rywalizację z arcydenerwującą Bellą ze "Zmierzchu"). A jednak Gosia ma dystans do samej siebie i słowiański charakterek, a jej postać przedstawiona jest z dużym poczuciem humoru.
Jak to ma w zwyczaju Katarzyna Berenika Miszczuk - z poczuciem humoru, przewrotnie i z przymrużeniem oka.
Recenzja także dostępna tu:
https://www.facebook.com/705441276252830/photos/a.705470226249935.1073741829.705441276252830/930885007041788/?type=3&theater

Pamiętacie jeszcze historię Gosławy Brzózki? Młodej, ładnej, lecz raczej dość zwyczajnej kobiety, która po ukończeniu studiów medycznych wyjeżdża do świętokrzyskiej wsi Bieliny, gdzie odbywa obowiązkową praktykę u miejscowej szeptuchy?
Na Swarożyca! Głupie pytanie! Kto przeczytał, ten bez wątpienia pamięta!
Autorka powieści - Katarzyna Berenika Miszczuk - wywróciła...