Pozostawiam tę książkę bez oceny, bo to po prostu nie moje klimaty, choć lubię zgłębiać prawdę, poszukiwać zrozumienia dla zachowania innych ludzi, ich intencji czy podwójnego życia.

Bezspornym jest, że Javier Cercas w swojej biograficznej powieści "Oszust" taki zamiar pragnął zrealizować (może zrealizował),co na pewno nie było łatwym przedsięwzięciem. Mnie jednak jakoś ta historia nie porwała, a nawet przyznam, że czasami mocno nużyła, zwłaszcza że niektóre aspekty życia jej bohatera były wielokroć naświetlane z różnych perspektyw, z punktu widzenia różnych osób. Do tego te wywody nie miały końca; pojedyncze zdania ciągnęły się niekiedy przez dwie, trzy a czasem cztery strony, a poszczególne domysły, przypuszczenia czy podejrzenia rozdzielane były jedynie znakami interpunkcyjnymi. Męczy mnie taki styl pisania ...

A zatem ukazana w "Oszuście" historia przeszłego życia jej bohatera - Enrice Marco Batlle'a, do którego dodał czy dopowiedział on wiele nie dotyczących go zdarzeń czy faktów, nie wydała mi się czymś szczególnym, choć zasadniczym celem autora było pokazanie, jakim był on człowiekiem i kim był tak naprawdę. Może dla hiszpańskiego społeczeństwa, które do tej pory nie do końca rozliczyło się z okresem frankistowskiej dyktatury, temat był i jest ważny, bo nieuczciwe i niemoralne jest manipulowanie swoim życiorysem w sposób, pozwalający czerpać z tego pewną pozycję, prestiż, stanowiska. Ocenę pozostawiam innym czytelnikom, których być może książka wciągnie.

A tak na marginesie; ciekawe co kryją życiorysy niektórych postaci z naszych "elit" politycznych.

Pozostawiam tę książkę bez oceny, bo to po prostu nie moje klimaty, choć lubię zgłębiać prawdę, poszukiwać zrozumienia dla zachowania innych ludzi, ich intencji czy podwójnego życia.

Bezspornym jest, że Javier Cercas w swojej biograficznej powieści "Oszust" taki zamiar pragnął zrealizować (może zrealizował),co na pewno nie było łatwym przedsięwzięciem. Mnie jednak jakoś...

"Oszust " to książka znakomita,mistrzowsko przedstawia człowieka uwikłanego w politykę i historię. Główny bohater to czlowiek z krwi i kości,jego historia jest tragikomedią która zadziwia czytelnika do ostatniej strony.Cercas opowiada o Hiszpnii,ludzkich wyborach,naiwności, podzielonym narodzie i życiu;robi to znakomicie.

"Oszust " to książka znakomita,mistrzowsko przedstawia człowieka uwikłanego w politykę i historię. Główny bohater to czlowiek z krwi i kości,jego historia jest tragikomedią która zadziwia czytelnika do ostatniej strony.Cercas opowiada o Hiszpnii,ludzkich wyborach,naiwności, podzielonym narodzie i życiu;robi to znakomicie.

Jakkolwiek historia Enrica Marco jest niezwykle ciekawa, to książka niestety juz mniej. Autor (niepotrzebnie, moim zdaniem) poświęca sporą jej część na opisy własnych rozterek z nią związanych ("napiszę ją- nie napiszę - jednak napiszę"),szczegółów o Enricu dowiadujemy się znacznie później i nadal przeplatane są zbędnymi historiami o autorze.
Polecam z zastrzeżeniem jednak, że średnio połowę książki mozna by bez szkody dla fabuły wyrzucić.

Jakkolwiek historia Enrica Marco jest niezwykle ciekawa, to książka niestety juz mniej. Autor (niepotrzebnie, moim zdaniem) poświęca sporą jej część na opisy własnych rozterek z nią związanych ("napiszę ją- nie napiszę - jednak napiszę"),szczegółów o Enricu dowiadujemy się znacznie później i nadal przeplatane są zbędnymi historiami o autorze.
Polecam z zastrzeżeniem...

Autor autobiograficznej książki Javier Cercas pt. '' Oszust'', w której to uważam po głębszym zapoznaniu się z nią za bardzo interesująco przedstawioną historię z dotychczasowego życia głównego bohatera, jakim był i kim był tak naprawdę Enric Marco Batlle.

Należy przy okazji zwrócić uwagę na to, że nie miał autor łatwego zadania, aby móc opisać całościowy zakres z jego życia będącego dla niego samego zagadką.

Czytając, tę biografię odnosiłam momentami wrażenie, że wybrałam się w niezwykłą podróż pełną emocji, a główny bohater ma jedynie niezwykłe umiejętności manipulacji ludźmi i świetnie nimi kieruje nad swoim realnym '' ja''.

Książka ta składa się z 3 części opisanych i przedstawionych barwnym językiem przez autora.

Ciekawostką największą było dla mnie tutaj słownictwo Marca i ta jego nagła pamięć stanowiąca w jego przypadku tajemniczy klucz do ujawnienia trudnej i prawdziwej drogi jego tożsamości związanej z tymi wydarzeniami, w których to zaznaczył swoją obecność.

Podziwiam autora za to, że się nie poddał i napisał, ujawniając, przy okazji wiele prawdziwych faktów opartych na bazie zdobytej wiedzy korzystając materiałów dotyczących tematu z historii Hiszpanii z okresu trwania II wojny światowej, które to potrafią niespodziewanie zmienić człowieczy los.

Oficynie Literackiej Noir sur Blanc dziękuję za podarowanie mi do zrecenzowania egzemplarza książki autorstwa Javiera Cercasa pt. '' Oszust''.

Polecam przeczytać tę autobiografię.

Autor autobiograficznej książki Javier Cercas pt. '' Oszust'', w której to uważam po głębszym zapoznaniu się z nią za bardzo interesująco przedstawioną historię z dotychczasowego życia głównego bohatera, jakim był i kim był tak naprawdę Enric Marco Batlle.

Należy przy okazji zwrócić uwagę na to, że nie miał autor łatwego zadania, aby móc opisać całościowy zakres z jego...

Tyle wątpliwości, tyle sprzeczności, tak wiele domysłów i tak misternie skonstruowany życiorys. Cercas daje czytelnikowi wgląd w życie człowieka wybitnie uzdolnionego, prawdziwego Don Kichota Hiszpanii. Końcowe fragmenty wbijają w fotel, a końcowa reakcja zależy już tylko od czytającego za co olbrzymi plus.

Tyle wątpliwości, tyle sprzeczności, tak wiele domysłów i tak misternie skonstruowany życiorys. Cercas daje czytelnikowi wgląd w życie człowieka wybitnie uzdolnionego, prawdziwego Don Kichota Hiszpanii. Końcowe fragmenty wbijają w fotel, a końcowa reakcja zależy już tylko od czytającego za co olbrzymi plus.

Zachwycona konstrukcją i językiem „Prędkości światła”, zachłannie rzuciłam się na „Oszusta”, tego samego autora, zwłaszcza, że otrzymał nominację do Bookera. I tu zong. Po pierwsze, to jest literatura faktu, nie powieść, do tego napisana bardzo średnio. Konstrukcja jest ledwie zarysowana, przelewa się bezwładnie i chyba przypadkowo. Pełno w niej powtórzeń. Właściwie jest zapisem niepewności. Trochę temat to wymusza, bo bohater wodzi autora za nos, ale mnie chyba nudzą opowieści o narcyzach i oszustach. Nie zrozumiałam bohatera, nie przekonał mnie on, a taki cel autor przed sobą postawił.

Zachwycona konstrukcją i językiem „Prędkości światła”, zachłannie rzuciłam się na „Oszusta”, tego samego autora, zwłaszcza, że otrzymał nominację do Bookera. I tu zong. Po pierwsze, to jest literatura faktu, nie powieść, do tego napisana bardzo średnio. Konstrukcja jest ledwie zarysowana, przelewa się bezwładnie i chyba przypadkowo. Pełno w niej powtórzeń. Właściwie jest...

Książka Javiera Cercas'a, łączy ze sobą fakty, wydarzenia i losy człowieka, który w pewnym momencie swojego życia wymyślił siebie od nowa. Cercas trochę wbrew sobie zajął się życiorysem oszusta na wielką skalę, bo demaskacja jego działalności odbiła się szerokim echem nie tylko w Hiszpanii, ale też w innych zakątkach globu.

Nie jest to może oryginalny przypadek, bo literatura odnotowała już podobne historie, ale ten zdarzył się naprawdę i to w czasach, kiedy media elektroniczne mogą takie sprawy rozdmuchiwać do dowolnych rozmiarów i przesyłać w dowolne rejony świata. Dla mnie zagadkę stanowił tylko ten długi czas, przez który bohaterowi udawało się podtrzymywać fikcję.

Książka zawiera min. rozmowy autora z obiektem opowieści, efekty prywatnych poszukiwań, rozmowy z twórcami filmu i opisy wydarzeń w tle. Autor poszukuje w różnych miejscach odpowiedzi o motywy postępowania, które kierowały człowiekiem. Czy tragedia innych była dla niego tylko trampoliną dla jego próżności i egoizmu. Czy był tak spragniony szumu wokół siebie, uznania, bałwochwalczych słówek, że nie ważnym było na czyich prochach zbudował swój piedestał. A może był nieświadomy, pusty i bezrefleksyjny i nie przywiązywał do tego wagi i zbyt wielkich emocji dopóki działało i służyło jego interesom.

Autor z zacięciem iście naukowym włożył w powstanie książki dużo wysiłku i materiału dowodowego. W mojej opinii książka napisana jest całkiem ciekawie, z wyczuciem na szczegóły i fakty, ludzi i zdarzenia. Autor poszerzył też kontekst książki wpisując opowieść o człowieku w tło historyczne Hiszpanii w XX wieku. Bazując na tym motywie poszerzył temat moralności, kłamstwa, prawdy i partykularnych interesów. Niektórych może przytłoczyć ilość polityki, ale cóż, skoro bohater w tym światku się obracał.

Autor sfabrykowanego życiorysu pokazał, że udało mu się wciągnąć wielkie rzesze ludzi do swojej gry, zrobić "karierę" na cierpieniu ludzi w obozach II Wojny Światowej, nawet zbudować swojego rodzaju autorytet, oklaskiwany, nagradzany i cytowany.

A kimże jest ten kłamca nad kłamcami, otóż to mocno wiekowy już pan Enric Marco Beatlle, pochodzący z Hiszpanii. Urodzony w 1921 roku, wychowywany w ubogiej barcelońskiej rodzinie. Będąc nastolatkiem brał udział w wojnie domowej, zaś podczas drugiej wojny światowej trafił do Niemiec. Po powrocie do Hiszpanii, Beatlle udzielał się bardzo czynnie społecznie i politycznie, na czym zrobił zresztą karierę. Pielęgnował pamięć o ofiarach II Wojny Światowej, nie dawał zapomnieć innym. Był widziany i słyszany, wydawał, pisał, głosił odczyty do różnych grup społecznych w swoim kraju.Te działania uczyniły go rozpoznawalnym, cenionym i zapraszanym.

Ta faza świetności skończyła się w 2005 roku, gdy historyk Benito Bermejo tuż przed sześćdziesiątą rocznicą wyzwolenia obozu w Flossenburgu, ogłosił iż Beatlle nigdy nie był więźniem tegoż. Te rewelacje wywołały konsternację wśród wielu Hiszpanów. Wobec rewelacji Bermejo Beatlle przyznał się publicznie do kłamstwa, ale nie byłby sobą gdyby nie zaczął się usprawiedliwiać, tłumacząc że dzięki temu zwrócił uwagę na sprawę holokaustu. Czy dla niego to była gra, zabawa, ironia? Wiele osób przeżyło te rewelacje boleśnie, być może nie rozumieli jak można zadrwić sobie z takiego nieszczęścia ludzkości i okoliczności.

Moim zdaniem ten człowiek dalej był sławny, może tylko przymiot tej sławy się zmienił. Znowu dyskutowano, pokazywano, omawiano i dzielono włos na czworo. Pisarze, politycy i filozofowie dawali upust swoich zawiedzionych ufności. W końcu nikt nie lubi być wystrychniętym na dudka.

Książka Javiera Cercas'a, łączy ze sobą fakty, wydarzenia i losy człowieka, który w pewnym momencie swojego życia wymyślił siebie od nowa. Cercas trochę wbrew sobie zajął się życiorysem oszusta na wielką skalę, bo demaskacja jego działalności odbiła się szerokim echem nie tylko w Hiszpanii, ale też w innych zakątkach globu.

Nie jest to może oryginalny przypadek, bo...

Niewiarygodne, bo prawdziwe.

Niewiarygodne, bo prawdziwe.

Przypadek Enrica Marca - hochsztaplera, który oszukał Hiszpanię - jako pretekst do refleksji o etyce, kłamstwie, literaturze i pamięci historycznej.

Nie minął styczeń, a ja już mam literacką miłość roku. Wielki, wielki Cercas!

Przypadek Enrica Marca - hochsztaplera, który oszukał Hiszpanię - jako pretekst do refleksji o etyce, kłamstwie, literaturze i pamięci historycznej.

Nie minął styczeń, a ja już mam literacką miłość roku. Wielki, wielki Cercas!

Ale to było świetne! Niby to reportaż, ale nie do końca. Aż w głowie się nie mieści do czego człowiek jest zdolny, aby uzyskać chwilową "sławę".

Ale to było świetne! Niby to reportaż, ale nie do końca. Aż w głowie się nie mieści do czego człowiek jest zdolny, aby uzyskać chwilową "sławę".