I oto mamy kolejny już tom, który tak jak nazwa wskazuje, jest ogromnym zwrotem w opowieści. Ciekawi, o co chodzi? Zapraszam do lektury!

Kirito i Eugeo zostają starszymi szermierzami. Ponieważ są jednymi z dwunastu najlepszych wojowników, mają prawo do otrzymania giermków. W ten sposób Kirito bierze pod opiekę Ronye, a pod skrzydła Eugeo trafia Tieze. Między tą czwórką nawiązuje się przyjaźń. Wszystko wydaje się iść w idealnym kierunku, gdy nagle... Przekonują się, na jakie brudne zagrania stać arystokratów. Chcąc uratować Tieze i Ronye, Eugeo musi sięgnąć po oręż, jednakże samo jego obnażenie wiąże się ze złamaniem prawa. Co zrobi wierny druh Kirito? To wydarzenie zdecydowanie obróci ich sytuację o sto osiemdziesiąt stopni!

"– Eugeo, od tej pory aż do zgaszenia świateł zamierzam starym zwyczajem uczyć się wszystkiego na ostatnią chwilę. Jeżeli masz w sercu odrobinę litości, przynieś mi ze stołówki kolację, dobrze?"

Starszy szermierz, któremu przysługuje prawo do wyboru giermka, w moim mniemaniu powinien przede wszystkim mieć na uwadze dobro tej osoby, ponieważ ma się nią opiekować, pomóc w treningach i wskazać właściwą drogę. Wielka szkoda, że nie wszyscy to rozumieją. Przynajmniej świadomość tego obowiązku posiadają Kirito i Eugeo. Trafiły im się kadetki niczym ogień i woda. Tieze to energiczna, rudowłosa piękność, która potrafi się postawić. Niestety jej impulsywność jest wielkim utrudnieniem, zwłaszcza podczas konfrontacji z nieczystymi zagraniami. Ronye natomiast jest spokojną i nieśmiałą duszyczką. W większości chowa się zawstydzona za swoją przyjaciółką i pozwala jej mówić. Obu dziewczynom rodzice przekazali najważniejsze wartości, które niekoniecznie są respektowane przez wysokiej rangi arystokratów.

"– Honor jest ważniejszy od jakichkolwiek praw i reguł. Są takie rzeczy, których robić nie należy, nawet jeśli prawo ich nie zabrania. I odwrotnie, istnieją takie rzeczy, które trzeba robić, mimo że prawo na nie nie zezwala."

Jak bardzo jest ktoś zdeterminowany, by pozbyć się potencjalnego zagrożenia, które może odebrać mu szansę na zwycięstwo? Jak trzeba być zepsutym, żeby szukać możliwych luk, aby tylko nie walczyć honorowo? Nie mam zielonego pojęcia, a Kawahara znowu upraszcza sobie drogę, serwując dwa najprostsze rozwiązania. Są one trafne, ale załatwiają sprawę w kilku zdaniach.

Pozostaje jeszcze jedna kwestia. Celu, do którego dwaj przyjaciele dążyli. Czy wszystko jest takie piękne jak im się zdaje? Spotkanie w najbliższym czasie dwóch osób jest świetnym dowodem, że nie wszystko jest takie, na jakie wygląda. Co w takim razie jest dobre, a co złe? Czy moralność ma jakieś prawo bytu wśród zepsutej arystokracji? Cóż, odpowiedzi na te pytania szukajcie w tomiku.

"– Pamiętasz, Kirito, co powiedziałeś na pikniku w lesie? Są rzeczy, które trzeba zrobić, nawet jeśli zakazuje ich prawo. Mam wrażenie, że i do mnie dotarł wreszcie sens tych słów."

Widać pasję, czas i przede wszystkim przyjemność, jaką autor włożył w pisanie tego tomu. Wszystko jest przemyślane, zwroty akcji nie pozwalają zwolnić tempa, a dobrze poprowadzona fabuła i kolejne kłębiące się pytania nie pozwalają odłożyć tomiku. "Alicyzacja: Zwrot" jest bardzo lekka, przez co niezwykle szybko się ją czyta.

I oto mamy kolejny już tom, który tak jak nazwa wskazuje, jest ogromnym zwrotem w opowieści. Ciekawi, o co chodzi? Zapraszam do lektury!

Kirito i Eugeo zostają starszymi szermierzami. Ponieważ są jednymi z dwunastu najlepszych wojowników, mają prawo do otrzymania giermków. W ten sposób Kirito bierze pod opiekę Ronye, a pod skrzydła Eugeo trafia Tieze. Między tą czwórką...