Wymęczona raczej niż przeczytana, bo prezent... Autorka po roku odrzuca psychoterapię, gdyż nie spotyka się z odwzajemnionym entuzjazmem swojej terapeutki na olśnienie autorki bioenergoterapią. Psychoterapeutkę uznaje za kobietę smutną, zagubioną i zalęknioną. Choć to pewnie miła osoba, a intencje podzielenia się swoim pomysłem na życie i szczęście były czyste, miejscami pani Maciąg brzmi trochę jak świeża adeptka jakiejś sekty. Ale książka trafi z pewnością do osób entuzjastycznie nastawionych do newage'owych nowinek: bioenergoterapii, czakr, mantr, niepotwierdzonych naukowo energii, reiki, szukania życiowych wskazówek palcem w losowo otwieranych książkach, talizmanów, dzieci indygo, sekretnego okadzania kadzidłami mieszkania w celu naprawy relacji z własnym dzieckiem (autorka nie zauważyła przy tym, że poświęcając swój czas na czary, przy okazji przestała się syna czepiać, krytykować jego znajomych, co dało mu nieco wolności i poczucie okazanego zaufania, tak cenne dla rzeczywistej naprawy relacji), wszystkim co się łączy z duchowością rożnych religii i podejściem nieracjonalnym, łącząc to z jogą, medytacją, opieką aniołów i z subiektywnym pojmowaniem chrześcijaństwa, przeżywanego pozytywnie i głęboko osobiście. Autorka wielokrotnie podkreśla, że dużo czyta i stale się dokształca, natomiast raczej nie w kwestii efektu placebo oraz autosugestii, nie zdaje sobie chyba również sprawy, że wykorzystywany w psychologii trening uważności, mindfulness, nie ma żadnego związku z "duchowością", sprowadza się na pracy z myślami, emocjami i doznaniami zmysłowymi. Dużą część książki stanowi swoista autobiografia autorki, potem zaś wnioski, że szczęścia nie da ani sława, ani rzeczy materialne, tylko duchowość, miłość, modlitwa, medytacja, wdzięczność, dobre myśli i zamówienia wysyłane do "wszechświata", a na przeszkodzie stanąć może nawet przeklinanie, ponura sztuka, czy muzyka. Najbardziej jednak spodobało mi się powoływanie się na "głębszą wiedzę joginów" głoszących, że ogromny wysiłek organizmu mężczyzny, spożytkowany na produkcji spermy, wyczerpuje jego najbardziej wartościowe zasoby, a zatem nadmiar seksu i orgazmów może prowadzić do osłabiającego organizm wykorzystywania szpiku kostnego (wyd.1, str. 267). A jednak z każdej książki da się wyciągnąć coś, co dostarczyć może rozrywki. Niestety to kolejny dowód na to, że medialne nazwisko sprawia, iż wydać można wszystko, a znajdzie się nabywców, bo fani są gotowym rynkiem zbytu. A jak jest ładne, kolorowe opakowanie wypełnione licznymi fotografiami, to można sporo kasy na czymś takim wyciągnąć. Polecam fankom Pani Maciąg.

Wymęczona raczej niż przeczytana, bo prezent... Autorka po roku odrzuca psychoterapię, gdyż nie spotyka się z odwzajemnionym entuzjazmem swojej terapeutki na olśnienie autorki bioenergoterapią. Psychoterapeutkę uznaje za kobietę smutną, zagubioną i zalęknioną. Choć to pewnie miła osoba, a intencje podzielenia się swoim pomysłem na życie i szczęście były czyste, miejscami...