Panie Arkadiuszu,
jestem świeżo po lekturze drugiego tomu Upadku i znowu mnie Pan zaskoczył! Tym razem in plus.

Szczerze przyznam, że nie spodziewałem się niczego specjalnego, niczego czego nie miałby tom pierwszy. Wiem, że jest Pan mistrzem budowania fabuły, co można było zauważyć już w Objawieniu Proroctwa. Drugi tom jednak miał w sobie coś, czego brakowało w pierwszym, coś co kazało mi wracać do książki i czytać dalej, coś co sprawiło, że bohaterowie byli bardziej żywi i mięsiści a nie byli tylko kukiełkami przestawianymi po planszy.

Co spowodowało tak diametralną zmianę?

Moim zdaniem w tomie drugim mimo, że akcja w dalszym ciągu galopuje na złamanie karku, pojawia się więcej opisów, więcej tych smaczków, które sprawiają, że łatwiej nam poczuć scenę, zobaczyć ją nie na chłodno - z zewnątrz, ale znaleźć się tam - w wirze wydarzeń, odczuć te emocje, które targają bohaterami.

Lubię te krwawe opisy. Lubię te brutalne sceny. Lubię mordowanie głównych bohaterów. Lubię ich pojawianie się w dalszej części. Lubię gdy białe staje się czarne a czarne szare. Lubię!

Podniósł Pan poprzeczkę wysoko. Nie mogę doczekać się na tom trzeci, by sprawdzić, czy nie zostanie zrzucona. Ciężko będzie tą korbę jeszcze bardziej rozkręcić - trochę się tego obawiam.

I jeśli wcześniej pisałem, że tom pierwszy trzyma poziom Ćwieka i Pilipiuka, to tom drugi ich pozostawia w tyle. Oczywiście są błędy korektorskie i składu - wiedząc jednak, że książka wydawana jest własnym sumptem, nie można mieć do tego pretensji i mnie osobiście to nie przeszkadza i nie razi.

Świetna robota! Gratulacje! Jestem Pod wrażeniem.

Panie Arkadiuszu,
jestem świeżo po lekturze drugiego tomu Upadku i znowu mnie Pan zaskoczył! Tym razem in plus.

Szczerze przyznam, że nie spodziewałem się niczego specjalnego, niczego czego nie miałby tom pierwszy. Wiem, że jest Pan mistrzem budowania fabuły, co można było zauważyć już w Objawieniu Proroctwa. Drugi tom jednak miał w sobie coś, czego brakowało w pierwszym,...