Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Hmmm. Mam mieszane uczucia. Bardzo wysokie oceny na Lubimy Czytać i ciekawe komentarze w internecie zachęciły mnie do kupna książek i lektury. Muszę przyznać, że jest to pozycja ciekawa, ale na pewno nie tak bliska ideału, by dawać jej 9 gwiazdek. "Upadek. Objawienie Proroctwa" to książka napisana przez amatora i to niestety widać. Czasem napisana jest zbyt "szkolnie", wiele dialogów brzmi nienaturalnie, w opisach często pojawiają się jakieś "zgrzytające" słowa i wydumane synonimy. Brakuje lekkości języka, co przy ponad 650 stronach jest sporym utrudnieniem. Poza tym jest to książka napisana na podstawie systemu RPG. I to też niestety widać. Światy, w których fajnie się gra mają dużo różnych ras potworów, bohaterowie prowadzeni przez graczy przeżywają epickie przygody, ale poza tym rzeczywistość może być bardzo szkicowo nakreślona. W olbrzymim Imperium poza czwórką Grotów Imperatora, garstce szlachty i kilku kapłanach praktycznie nie słyszymy o urzędnikach, elitach, politykach, naukowcach, kupcach, inżynierach itp. To co tak mi osobiście podoba się w książkach Martina czy Sapkowskiego - bogactwo świata, postaci, opinii, celów, wizji i interesów tu prawie nie istnieje. Mamy splecione wątki kilkunastu bohaterów, z których każdy przeżywa swoje przygody, co nie do końca klei się z resztą świata. Nie można jednak odmówić autorowi kilku ciekawych pomysłów i momentami, pomimo wymienionych powyżej wad, fabuła naprawdę wciągała. Gdyby wziął się za Upadek doświadczony redaktor, który wyrzuciłby niepotrzebne dłużyzny i podkręcił styl, to mogłaby wyjść z tego naprawdę ciekawa książka. Jeszcze jedna uwaga - o nazwach. Podczas RPG, to może tak nie razi, gdy tworzy się świat dla kilku graczy, ale wychodząc do szerokiego grona czytelników naprawdę lepiej nie nazywać jednej z ras Sithami, którzy przecież jednoznacznie kojarzą się z Gwiezdnymi Wojnami, a stsolicy Koboldów nie nazywać prawie dokładnie tak, jak nazywa się krasnoludzka stolica w Warhammerze. Bardzo fajny jest natomiast pomysł z używaniem imion znaczących, takich jak Ostrze czy Wiosna.