Książki Jo Nesbo są jak dobre wino. Drugi łyk jest lepszy od pierwszego, a każdy następny niesie w sobie coś nowego, czego nie można było się spodziewać przy poprzednim. Czytałem już "Trzeci klucz", ale dopiero w tym roku zdobyłem "Czerwone gardło" - pierwszy tom trylogii z Oslo - i pomyślałem sobie: "a niech tam, przeczytam jeszcze raz"... i dobrze sobie pomyślałem.
A o czym jest ta książka? Czytając, kilkakrotnie zadawałem sobie to pytanie. Kryminał? – bez wątpienia. Ale w odróżnieniu od wielu „zwykłych” kryminałów Nesbo przemyca w treści, w mocno zarysowanym tle, dużo dużo więcej.
Jak dla mnie to książka o wojnie. Tak, o wojnie, która toczy się od tysiącleci i toczyć będzie aż do kresu istnienia ludzkiej rasy. To książka o wojnie kobiet z mężczyznami.
Dawno temu Sun Tzu napisał podręcznik taktyki na polu walki „The Art Of War”. Dziś coraz powszechniejsze jest przekonanie, że nie napisał tego osobiście, no chyba, że Sun Tzu była kobietą – może Curie-Skłodowska też? ;).
„Kobiety nie są tak próżne jak mężczyźni, gdy chodzi o władzę. Doskonale rozumieją to, że ten kto wygra wojnę, niekoniecznie musi być wygranym. Kobiety myślą racjonalnie, nie są zainteresowane bitwą ani laurami zwycięzcy. A ponieważ posiadają wrodzoną zdolność dostrzegania słabości swoich ofiar, instynktownie wiedzą, kiedy powinny uderzyć, a kiedy zostawić je w spokoju. Takich rzeczy nie można się wyuczyć.” Tyle - mniej więcej – powiedział pewien trochę przemądrzały Cygan.
Inna „ludowa mądrość” mówi, że „wszystko co mężczyzna robi w życiu, robi po to aby zdobyć, utrzymać albo pozbyć się kobiety” i nasze ukochane Wenusjanki doskonale o tym wiedzą i wykorzystują tę wiedzę jak chcą i kiedy tylko chcą.
Każdy z wątków tej powieści, zdominowany, zdeterminowany jest testosteronem. Dopiero z upływem czasu okazuje się, że puzzle trafiają dokładnie w te miejsca, w których życzą je sobie widzieć przedstawicielki „słabej płci”. To one są praprzyczyną każdego zachowania, to one są wymarzoną nagrodą, celem, do którego – jak ćmy do płomienia świecy – zdążają mężczyźni, pozorni władcy tego świata.
Nemezis – grecka bogini zemsty i sprawiedliwości - była kobietą, a dodanie jej opaski na oczy i zamiana bata na miecz przez Rzymian uczyniło z niej symbol nowoczesnego państwa prawa, co zmieniło krwawą zemstę „oko za oko” w bezlitosną, ślepą sprawiedliwość.
A jak w tym wszystkim znalazł się Harry Hole? Czy był podmiotem, czy przedmiotem rozgrywki? Odpowiedź pozostawiam potencjalnym czytelnikom, dość powiedzieć, że daleko mu do „chichoczącej konkubiny”

Książki Jo Nesbo są jak dobre wino. Drugi łyk jest lepszy od pierwszego, a każdy następny niesie w sobie coś nowego, czego nie można było się spodziewać przy poprzednim. Czytałem już "Trzeci klucz", ale dopiero w tym roku zdobyłem "Czerwone gardło" - pierwszy tom trylogii z Oslo - i pomyślałem sobie: "a niech tam, przeczytam jeszcze raz"... i dobrze sobie pomyślałem.
A o...