Książka tak ciekawa, że przeczytałem ją dwa razy pod rząd!

Mimo, że temat Bitwy na Morzu Koralowym był mi wcześniej znany, to z książki M. Piegzika dowiedziałem się dużo nowego, przede wszystkim dlatego, że autor w dużej mierze przedstawia wydarzenia również z perspektywy japońskiej, co jest rzadkością w polskich publikacjach.
Opis działań japońskich dotyczy nie tylko samej bitwy, ale także japońskich działań dyplomatycznych poprzedzających wybuch wojny.
Wydarzenia są przedstawione konkretnie, bez zbędnego "beletryzowania", czym czytelnicy wychowani na książkach np .p. Perepeczko mogą być nieco rozczarowani, ale mnie akurat taka treściwa forma bardzo odpowiada.

Moją uwagę (co u mnie jest rzadkością) przyciągnęła również okładka, gdzie przedstawiono atak na Lexingtona. Interesujące jest malowanie bombowców nurkujących - miałem do tej pory przekonanie, że japońskie D3A były malowane na biało - widocznie źródła autora wskazują, że było inaczej.

Podsumowując, książka zrobiła na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Dla osób interesujących się II WŚ na Pacyfiku - "must have"! Michał Piegzik napisał książkę na bardzo wysokim poziomie i pozostaje mi tylko mieć nadzieję, że napisze tych książek jeszcze sporo.

Książka tak ciekawa, że przeczytałem ją dwa razy pod rząd!

Mimo, że temat Bitwy na Morzu Koralowym był mi wcześniej znany, to z książki M. Piegzika dowiedziałem się dużo nowego, przede wszystkim dlatego, że autor w dużej mierze przedstawia wydarzenia również z perspektywy japońskiej, co jest rzadkością w polskich publikacjach.
Opis działań japońskich dotyczy nie tylko...

Dobra, ciekawa pozycja, zarówno dla amatora, jak i znawcy tematu. Mankamentem książki są mapy, niestety słabe, ale to raczej wynika niestaranności wydawcy. Plusem jest dobre pióro autora, piszącego nie tylko interesująco, ale i z dużą znajomością zagadnień. Polecam.

Dobra, ciekawa pozycja, zarówno dla amatora, jak i znawcy tematu. Mankamentem książki są mapy, niestety słabe, ale to raczej wynika niestaranności wydawcy. Plusem jest dobre pióro autora, piszącego nie tylko interesująco, ale i z dużą znajomością zagadnień. Polecam.

Po Bellonie zwykle spodziewam się uproszczonego opisu zmagań wojennych, na które zakładam że trzeba brać poprawkę zignorowanych detali, nieadekwatnych źródeł czy nawet fanaberii autora. Prace Michała Piegzika mnie oszołomiły. Nie dość, że autor ma dryg do opracowań historycznych i czyta się go po prostu dobrze, to budzi podziw tytaniczna praca nad oryginalnymi źródłami japońskimi (w tym wyciągniętymi z archiwów),które uzupełniają lub konfrontują znaną nam literaturę amerykańską. Jednocześnie autor powstrzymuje się przed osobistą narracją, a zamiast tego skupia na przedstawianiu informacji, i to w przystępny sposób. Książki Michała Piegzika to jedne z nielicznych z Bellony, które można bez żadnych oporów wykorzystać jako źródła do historycznej pracy naukowej. Pełen podziw.
Jedynym mankamentem mogą być mapy, które zamiast stanowić dodatek wieńczący książkę, mogłyby być zamiast tego uporządkowane w ramach tekstu, tak aby czytelnie ilustrować to co opisuje autor.

Po Bellonie zwykle spodziewam się uproszczonego opisu zmagań wojennych, na które zakładam że trzeba brać poprawkę zignorowanych detali, nieadekwatnych źródeł czy nawet fanaberii autora. Prace Michała Piegzika mnie oszołomiły. Nie dość, że autor ma dryg do opracowań historycznych i czyta się go po prostu dobrze, to budzi podziw tytaniczna praca nad oryginalnymi źródłami...

Każdy, kto zainteresował się działaniami na Pacyfiku podczas II WŚ, zawsze sięgał do książek Flisowskiego, czy Perepeczki. I tak też było w moim przypadku. Nie uciekli od tego również inni autorzy. Cóż, innych publikacji bazujących na dokumentach nie było. Dziś jest inaczej, z racji odtajnianych zbiorów, co też nowych badań, rzucający na zmagania na Morzu Koralowym w 1942 roku. Książka ta, ma być, według zamysłu autora, nową i zaktualizowaną świeżością. Pytanie, czy to robi? Raczej tak. Zaczynamy od dość długich zmagań na arenie dyplomatycznej i dążeniu do wojny z racji kończących się surowców. Jest też opis historii lotnictwa pokładowego walczących stron z opisem budowy lotniskowców. Następnie sama bitwa. Bardzo dobrze wytłuszczone błędy Japończyków, co do skorego wysyłania bombowców pokładowych bez eskorty i w zasadzie dość leciwe traktowanie weryfikacji rewelacji z samolotów podczas zwiadu. Są też błędy Amerykanów, zwłaszcza duża ostrożność w działaniu lotniskowców i brak należytego wykorzystania lotnictwa pokładowe. Patrząc na mapę, strategicznie wygrali Amerykanie. Plan inwazji morskiej (lądowa była swoją drogą) na Nową Gwineę i przecięcie szlaków zaopatrzeniowych, raz, że zostało odsunięte w czasie, to jeszcze stracili jeden lekki i drugi ciężko uszkodzony lotniskowiec. Na koniec podsuwa myśl, co by było gdyby Japończycy mieli efektywny, jak Amerykanie, radar CXAM-1. Pewnie inne samoloty by spadały do morza.

Każdy, kto zainteresował się działaniami na Pacyfiku podczas II WŚ, zawsze sięgał do książek Flisowskiego, czy Perepeczki. I tak też było w moim przypadku. Nie uciekli od tego również inni autorzy. Cóż, innych publikacji bazujących na dokumentach nie było. Dziś jest inaczej, z racji odtajnianych zbiorów, co też nowych badań, rzucający na zmagania na Morzu Koralowym w 1942...

Cóż za zbieg okoliczności! Apogeum bitwy na Morzu Koralowym, w której doszło do starcia flot, a raczej samolotów z lotniskowców amerykańskich i japońskich podczas walk na Pacyfiku w II wojnie światowej, nastąpiło w dniach 7 i 8 maja 1942 r. I właśnie 7 maja skończyłem czytać pracę Michała Piegzika.
Bitwa przyniosła zdecydowanie większe straty flocie Stanów Zjednoczonych, ale to Amerykanie mogą uważać się za zwycięzców strategicznych, ponieważ nie dopuścili do inwazji na południową część Nowej Gwinei, a tym samym zapobiegli zagrożeniu Australii. Tyle historii, teraz pora przejść do książki o bitwie.
Wydana w serii Historyczne bitwy Bellony wydaje mi się jedną z lepszych pozycji tego cyklu. Dość starannie wydana, z przyzwoitymi (ale też dalekimi od oczekiwań) mapami, dwoma wkładkami ciekawych fotografii i niezłą robotą edytorską pozycja ta, mimo licznych fachowych terminów, daje się szybko i łatwo czytać. A przecież to praca naukowa. Może z dodatkiem "popularno", ale jednak naukowa. Zabiegi autora o względy czytelników są przy tym całkiem interesujące. Na przykład długie nazwy typów samolotów zostały sprowadzone do określeń używanych podczas II wojny światowej w postaci imion lub innych sformułowań: "Betty" to japoński bombowiec Mitsubishi A5M, "Zero" - japoński myśliwiec Mitsubishi A6M, a "Devastator" - amerykański bombowiec torpedowy Douglas TBD Devastator. Te, i inne typy samolotów stron walczących, znajdzie czytelnik na s. 309, ale w tekście są tylko ich skrócone nazwy. Dzięki temu tekst jest bardziej przejrzysty i łatwiejszy w odbiorze, a zawsze można sprawdzić, z jakim typem samolotu mamy do czynienia.
Nie zamierzam przedstawiać wszystkich zalet książki Piegzika. Uważny czytelnik dostrzeże ich więcej. Chciałbym się tu jeszcze tylko skupić na stronie warsztatowej pracy. autor sięgnął do źródeł nie tylko angielskojęzycznych, ale także wykorzystał w ogromnej liczbie materiały japońskie, dzięki czemu praca nabrała charakteru bardziej obiektywnego. Przedstawienie wydarzeń z obu punktów widzenia zdarza się w opracowaniach historycznych wcale nie tak często, a tu mamy spojrzenie i strony amerykańskiej, i japońskiej. Właśnie to szerokie spojrzenie na poszczególne zagadnienia, wykorzystanie źródeł japońskich, odwołanie się do stanowiska obu stron, przedstawienie działań (ale także genezy wydarzeń, przygotowań, propagandy, oceny bitwy) z perspektywy obu przeciwników, wydaje mi się największą zaletą książki. Nie potrafię przy tym odwoływać się do warstwy merytorycznej - musi to zrobić specjalista w dziedzinie walk na morzu podczas II wojny światowej. Ja dochodzę do wniosku, że przy tak bogatej kwerendzie źródłowej nie zdołam znaleźć błędów lub niedomówień.
Zresztą, już na początku lektury, zanotowałem sobie: Profesjonalny, solidny wstęp, wskazujący, że mamy do czynienia z monografią w pełni przemyślaną, z pracą naukową. Jedyną moją wątpliwość wzbudziła ocena roli cesarza, jako dość biernego uczestnika wydarzeń. Ale nie muszę mieć racji. Nawet informacje techniczne dają się łatwo odczyta, dużo tabel i zestawień, podsumowania po każdym dłuższym wątku tematycznym - tylko podziwiać sprawność autora.
I tylko żałuję, że zbyt wiele pozycji serii Historyczne bitwy odbiega od tak znakomitego poziomu. Polecam!

Cóż za zbieg okoliczności! Apogeum bitwy na Morzu Koralowym, w której doszło do starcia flot, a raczej samolotów z lotniskowców amerykańskich i japońskich podczas walk na Pacyfiku w II wojnie światowej, nastąpiło w dniach 7 i 8 maja 1942 r. I właśnie 7 maja skończyłem czytać pracę Michała Piegzika.
Bitwa przyniosła zdecydowanie większe straty flocie Stanów Zjednoczonych,...

Mimo że ostatnio w cenionej i nieco legendarnej serii HB wychodzi sporo przeciętnych prac, to ta wyróżnia się b. pozytywnie.
Jest to uaktualniona o najnowszy stan badań analiza pierwszej bitwy lotniskowców. Bardzo szczegółowa i dynamicznie napisana praca wciąga. Mamy rzeczowo opisane plany przeciwników poprzedzony dobrym zarysem syt ogólnej, później metodycznie pokazana bitwa, o jest trudne przy wydarzeniach rozgrywających się nieomal jednocześnie. Myślę że to chyba jedno z najl aktualnych opracowań tego starcia. Starcia ważnego, gdyż z jednej strony spowolniło wreszcie marsz Japończyków, Amerykanom zaś dało ważne doświadczenia.
Dobre są też mapki w środku opracowań,zgadzam się za to z opiniami że fatalnie wypadły mapy na końcu, łamanie ich przez grzbiet zwykle wypada słabo. Z drugiej str w tak małym formacie trudno zrobić dobrą mapkę, może lepiej rozkładane wklejone na końcu karty które kiedyś w serii były stosowane?
Brakowało mi bardzo jakiś generalnych podsumowań starć, tzn Autor i tak sporo danych wyrzucił do czytelniejszych tabel, ale mylę że powinno tego być po prostu więcej.

Zabrakło mi te dobrego podsumowania, Autor tylko mimochodem zauważył jeden b. istotny fakt pokazujący kto naprawdę mógł zostać królem pola bitwy - Amerykanie w rejon wysłali jeszcze zespół lot. Halsey'a, który nie wziął udziału w bitwie, ale tam płynął, gdyby nawet starcie się przeciągnęło, Amerykanie mogli nieomal zza chwil mieć w rejonie przewagę lotniskowców i uzyskać porą szansę do zniszczenia zespołu japońskiego. Widać że podeszli do starcia poważniej i byli b, elastyczni - ich lotn były cały czas w ruchu przerzucane z rejonu w rejon.

serdecznie polecam

Mimo że ostatnio w cenionej i nieco legendarnej serii HB wychodzi sporo przeciętnych prac, to ta wyróżnia się b. pozytywnie.
Jest to uaktualniona o najnowszy stan badań analiza pierwszej bitwy lotniskowców. Bardzo szczegółowa i dynamicznie napisana praca wciąga. Mamy rzeczowo opisane plany przeciwników poprzedzony dobrym zarysem syt ogólnej, później metodycznie pokazana...

Człowiek jak idzie pod nóż do szpitala potrzebuje lektury łatwej i wciągającej - tak aby zająć uwagę.
Wybrałem "Morze Koralowe" z dwóch powodów. Po pierwsze temat znam i nie będę gubił się w zeznaniach. Po drugie liczyłem na wir który mnie zajmie- a nic lepszego nie zaprząta mojej uwagi niż konflikty morskie.
Bitwa na Morzu Koralowym była tematem niejednego opracowania. Pierwszym który ją przedstawił był Zbigniew Flisowski w swym nieśmiertelnym dziele "Burza nad Pacyfikiem". Niestety Burza była napisana dość dawno, bez dostępu do licznych nowych dokumentów i mimo porywającej treści, pewne rzeczy się zdewaluowały.
Inne publikacje wymienia autor w jednym z rozdziałów wprowadzających uzasadniając, co nowego wprowadza do tematu jego książka.
Rzeczywiście tak jest. W malutkiej publikacji dostaniemy sporo nowości i obali się dość duża liczba mitów. Dostęp do nowych amerykańskich i co najważniejsze japońskich dokumentów pozwolił rzucić nowe światło na niektóre aspekty bitwy.
Książka po dokładnym i nie nudzącym wprowadzeniu do tematu, przechodzi do zmagań wojennych. W ich trakcie możemy się zapoznać z historią lotniskowców.
Mały skok w bok, a jednocześnie bardzo potrzebny w opisywanym kontekście.
Sama akcja ze szczegółami toczy się wartko i nie ukrywam wciąga.
Potrzebne dane techniczne (dla tych co nie wiedzą) są umieszczane w tabelach i nie powodują przerwy w ciągłości czytania, ani nie stanowią zbędnego wypełniacza tekstu. Zabieg bardzo udany.
Wydanie tradycyjne dla tej serii - miękka oprawa i dobrej jakości papier. W środku na kredowym papierze trochę zdjęć i mapy na końcu.
Tutaj niestety starannie wykonane mapy są wklejone w blok książki, co skutecznie uniemożliwia ich odczytanie w części położonej bliżej grzbietu. Duży błąd, lepiej było dać rozkładaną wklejkę.
Książka warta przeczytania, prezentująca najnowsze odkrycia dotyczące Bitwy na Morzu Koralowym. Jaśniejący tomik całej serii.

Człowiek jak idzie pod nóż do szpitala potrzebuje lektury łatwej i wciągającej - tak aby zająć uwagę.
Wybrałem "Morze Koralowe" z dwóch powodów. Po pierwsze temat znam i nie będę gubił się w zeznaniach. Po drugie liczyłem na wir który mnie zajmie- a nic lepszego nie zaprząta mojej uwagi niż konflikty morskie.
Bitwa na Morzu Koralowym była tematem niejednego opracowania....

Szacunek dla autora za pogłębione studia tematu, zwłaszcza źródła japońskie. Trochę szkoda, że mapki są tylko na końcu książki, a nie wplecione w tekst omawiający wydarzenia z danego dnia. Dobrze pokazana skala błędów i wyolbrzymień dotyczących oceny skuteczności własnych ataków i strat wroga zarówno po stronie amerykańskiej jak i japońskiej.

Szacunek dla autora za pogłębione studia tematu, zwłaszcza źródła japońskie. Trochę szkoda, że mapki są tylko na końcu książki, a nie wplecione w tekst omawiający wydarzenia z danego dnia. Dobrze pokazana skala błędów i wyolbrzymień dotyczących oceny skuteczności własnych ataków i strat wroga zarówno po stronie amerykańskiej jak i japońskiej.

Świetna książka oparta na materiałach obu stron - także japońskich. Do tego bardzo dobrze sie czyta.

Świetna książka oparta na materiałach obu stron - także japońskich. Do tego bardzo dobrze sie czyta.