Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ani słowa o warstwie merytorycznej książki. Nigdy nie ciekawiła mnie zanadto historia Bizancjum, a sięgnąłem po kolejny tom serii Historyczne Bitwy z ciekawości i dla epoki, którą lubię. Ale nie mam wystarczającej wiedzy, aby oceniać pracę Łukasza Migniewicza. Jednakże za odwoływania się się do różnorodnych źródeł, także dość egzotycznych, bo np. arabskich czy gruzińskich, ze względu na bardzo dobry warsztat historyczny (a to mogę ocenić),wyciąganie wniosków, podsumowanie, należy książkę ocenić bardzo pozytywnie. Szerokie tło, odwoływanie się do dziejów całej Europy i Bliskiego Wschodu, wielkie rozgrywki polityczne, znajomość realiów wewnętrznych Bizancjum - to bez wątpienia zalety. Także edycja udała się całkiem nieźle, choć pewnych przeoczeń nie mogę wybaczyć (na s. 20 są mahometańskie floty korsarskie, co od dawne jest prostowane na muzułmańskie - tak w ramach poprawności, choć nie chodzi tylko o polityczną; mahometanie są także w innych miejscach; pod dwiema ilustracjami pojawił się nr. - sic! - katalog.). Ogólnie jednak nie ma wielu powodów do narzekań. Jak zawsze gdzieś jest jakieś ale. Tutaj jest nim treść pracy, która w rzeczywistości dotyczy polityki zewnętrznej Bazylego II Bułgarobójcy,, zaś sama bitwa i jej okoliczności, choć wyeksponowane, stanowią jednak tylko pretekst do przedstawienia całych zmagań z przeciwnikami i rozgrywek dyplomatycznych tego długo panującego cesarza. Swoją drogą to nawet dobrze, bo mogłem poznać mało mi znany okres i krąg historyczny. Tylko tytuł nie jest adekwatny do zawartości. To trochę wada samej serii, która zakłada bitwy lub kampanie jako tytuł i treść prac. W tym jednak przypadku mogę wydawnictwu częściowo wybaczyć. Nie autorowi, bo książka jest dobra, w dodatku będąc pracą naukową czyta się ją dobrze. co prawda dla zainteresowanych tematyką, ale polecam/