Mądra opowieść dotykająca tematu uchodźców, którzy przybywali na włoską Lampedusę. Głównym bohaterem jest Omenka - chłopiec z Nigerii. Książka opowiada o jego podróży morskiej z Libii do Włoch, wspominając także jego losy w rodzinnej wiosce w Nigerii. Powieść jest oparta na prawdziwych wydarzeniach i dostosowana do młodszego odbiorcy. Uwrażliwia czytelnika na krzywdę dzieci podczas wojny czy w trakcie ucieczki. Idealna do szkolnej pracy nad empatią, współczuciem czy mówieniem o wojnie i uchodźcach z wyczuciem.

Mądra opowieść dotykająca tematu uchodźców, którzy przybywali na włoską Lampedusę. Głównym bohaterem jest Omenka - chłopiec z Nigerii. Książka opowiada o jego podróży morskiej z Libii do Włoch, wspominając także jego losy w rodzinnej wiosce w Nigerii. Powieść jest oparta na prawdziwych wydarzeniach i dostosowana do młodszego odbiorcy. Uwrażliwia czytelnika na krzywdę dzieci...

Pięknie napisana opowieść o sytuacji uchodźców z perspektywy kilkuletniego Omenki. Warto przeczytać lub podsunąc do przeczytania swojemu dziecku.

Pięknie napisana opowieść o sytuacji uchodźców z perspektywy kilkuletniego Omenki. Warto przeczytać lub podsunąc do przeczytania swojemu dziecku.

Fajna książka. Szybko się czyta.

Fajna książka. Szybko się czyta.

Nie wiem jak Wy, ale ja lubię zgłębiać historię tylko nienawidzę czytać suchych faktów, bo rzadko która książka jest napisana lekko i interesująco. Uwielbiam kiedy historia jest przedstawiona w niekonwecjonalny sposób i filmy lub książki przedstawiają historię z perspektywy konkretnego bohatera, dzięki któremu możemy wczuć się w jego skórę i lepiej poznać daną historię czy wydarzenie.

Seria "Wojny dorosłych - historie dzieci" jest właśnie takim sposobem przedstawienia znanych faktów w ciekawy sposób. "Hebanowe serce" to historia chlopca uciekającego łódką z matką z kraju ogarniętego wojną. Szczerze mówiąc o ile sama seria jest naprawdę ciekawa to ten tom nie wywołał we mnie większych emocji. Przez całą książkę nie dzieje się wiele, jest dosyć mało emocji - po prostu płyną. Podejrzewam, że inne historię dotyczące np II WŚ byłyby bardziej wciągające. Książka za to jest wydana pięknie i jest ciekawym sposobem na opowiedzenie ciężkich losów dzieci własnym dzieciom.

Nie wiem jak Wy, ale ja lubię zgłębiać historię tylko nienawidzę czytać suchych faktów, bo rzadko która książka jest napisana lekko i interesująco. Uwielbiam kiedy historia jest przedstawiona w niekonwecjonalny sposób i filmy lub książki przedstawiają historię z perspektywy konkretnego bohatera, dzięki któremu możemy wczuć się w jego skórę i lepiej poznać daną historię czy...

O uchodźcach wiele się mówiło i pisało, ale kto tak naprawdę zastanawiał się nad ich losem, bez oceniania i wartościowania?

Ksiązka rozpoczyna się opisem łodzi, przepełnionej uchodźcami, ale nie z naszej, europejskiej perspektywy. Nie jest obserwowana okiem kamery z bezpiecznego brzegu, ale oczami dziecka, które wraz z mamą próbuje dotrzeć do Europy. Omenka, który nigdy nie opuszczał swojej wioski, musi zmierzyć się ze strachem i traumatycznymi przeżyciami – nie tylko własnymi, ale także współpasażerów, z których każdy ma swoją trudną historię, często naznaczoną śmiercią bliskich.

„Hebanowe serce” to także opowieść o sile matczynej miłości, o poświęceniu i oddaniu rodziców. Ukazuje nam, że uczucia i wartości są niezależne od rasy i pochodzenia.

Obraz uchodźców w naszych głowach kreowany jest przez media i polityków. Obraz w głowach naszych dzieci tworzymy my. Warto przy tym skorzystać z mądrych źródeł.

O uchodźcach wiele się mówiło i pisało, ale kto tak naprawdę zastanawiał się nad ich losem, bez oceniania i wartościowania?

Ksiązka rozpoczyna się opisem łodzi, przepełnionej uchodźcami, ale nie z naszej, europejskiej perspektywy. Nie jest obserwowana okiem kamery z bezpiecznego brzegu, ale oczami dziecka, które wraz z mamą próbuje dotrzeć do Europy. Omenka, który nigdy...

Jak dla mnie trochę dziecina, ale jakby przeczytałam ją trzy lata wcześniej to by mi się pewnie spodobała.

Jak dla mnie trochę dziecina, ale jakby przeczytałam ją trzy lata wcześniej to by mi się pewnie spodobała.

Kolejna książka, która może powiedzieć dzieciom o różnych sprawach o których będą się w przyszłości uczyły. Znowu gorąco polecam dzieciom.

Kolejna książka, która może powiedzieć dzieciom o różnych sprawach o których będą się w przyszłości uczyły. Znowu gorąco polecam dzieciom.

Historia zawarta w "Hebanowym sercu" dzieje się obecnie. Te dramaty zwykłych, przestraszonych ludzi dzieją się na naszych oczach. Rodziny z ogarniętych wojną terenów Afryki uciekają do Europy z nadzieją na lepsze jutro. Po ciężkich przeżyciach związanych z wojną, biedą i okrucieństwem napastników decydują się na ucieczkę. Zabierają resztki swoich rzeczy, spieniężają te wartościowsze aby móc opłacić podróż. Podróż, która nie jest bynajmniej wybawieniem i obietnicą bezpieczeństwa oraz dobrobytu. Zanim osiągną ten raj europejski przechodzą przez piekło zafundowane przez naturę ale przede wszystkim człowieka. Tak to już jest, że na nieszczęściu jednych bogacą się inni, często wykorzystują, oszukują, wyciągają ostatni grosz, szantażują, prężą muskuły, bo mogą zaoferować ciut więcej niż zależni uciekinierzy. Przewodnicy i przewoźnicy to tylko ludzie, ze swoimi charakterami, emocjami i zachowaniami. To ludzie, którzy w obliczu napływającej zdesperowanej masy ludzkiej chcą skorzystać, zarobić nie rzadko oszukując i mamiąc. Często ich sposoby są okrutne i podłe, dokładają się do całej gromady nieszczęść.

Autorka opisała wyprawę małego Omenka, który wraz z rodzicami przebył długą i uciążliwą drogę, przez pustynię z niewielkimi zapasami w palącym słońcu, aby wykupić miejsce na łajbie do Europy. Historia ta nie pierwsza i nie ostatnia przeszywa na wskroś desperacją, strachem, ilością upokorzenia i beznadziei.

Oto rodzina z małym chłopcem doświadczona przez okropieństwa działań wojennych w ich kraju, ucieka przez piekło pustyni, aby dotrzeć do portu Zuwara w Libii skąd mocno już wysłużoną i przepełnioną ludźmi łodzią mają płynąć przez Morze Śródziemne do Lampedusy. Niestety na łódź dostają się tylko mama i syn, dla ojca nie starcza już pieniędzy. Dostają miejsce na skraju łódki, nie jest tam bezpiecznie, ale pocieszają się wzajemnie. Warunki straszne, ciasnota, brak picia, jedzenia, toalety. Fale rzucają łódeczką w górę i w dół, ludzie wypadają za burtę, oczywiście nikt ich nie ratuje. Słońce praży nie miłosiernie, mama próbuje zasłonić swojego synka samą sobą, on wypija resztki wody, źle się czuje, bo dokucza mu choroba morska. Prosi mamę o opowiedzenie baśni o dzielnym Ozyrionie, oprócz niej słyszy też straszne opowieści współtowarzyszy o ich losach. W nocy ucieka z łodzi sternik pozostawiając uciekinierów na łaskę morza, rozpętuje się wichura, przerażenie wśród pasażerów jest niewyobrażalne. Kiedy słyszą a niebawem widzą łódź patrolową z radości omal nie przechylają własnej. Zabrani ze swojej łajby, pod eskortą strażników dopływają do Lampedusy. W ośrodku dla uchodźców czują się bezpiecznie.
Jednak żal i strach pozostał w nich głęboko, zwłaszcza o tych którzy nie dopłynęli z nimi. Omenka ciągle dopytywał o tatę, tęsknił i wypatrywał jego powrotu.

Takie są losy ludzi, którzy nie rozpętują wojen, ale zbierają ich żniwo.Jak zawsze najbardziej niezasłużenie cierpią Ci najmłodsi. Wzruszająca opowieść Renaty Piątkowskiej dla młodszych i starszych.

Historia zawarta w "Hebanowym sercu" dzieje się obecnie. Te dramaty zwykłych, przestraszonych ludzi dzieją się na naszych oczach. Rodziny z ogarniętych wojną terenów Afryki uciekają do Europy z nadzieją na lepsze jutro. Po ciężkich przeżyciach związanych z wojną, biedą i okrucieństwem napastników decydują się na ucieczkę. Zabierają resztki swoich rzeczy, spieniężają te...

"Hebanowe serce" to kolejna książka z genialnej serii "Wojny dorosłych - historie dzieci". Opowiada o chłopcu, Omence, który razem z mamą wyrusza w podróż do lepszego świata - Europy. Opuszczają ogarniętą wojną ojczyznę, by nie musieć bać się każdego dnia.
Ale podczas podróży wciąż towarzyszy im strach. Przewoźnik chce tylko zarobić ile się da. Zero litości, nie stać Cię - nie jedziesz. W ten sposób rodzinę opuszcza ojciec, który miał jechać z nimi, jednak przewoźnik zażądał wyższej opłaty. W pewnym momencie łódź zostaje bez sternika na środku morza...
Symbolem nadziei Omenki jest Ozyrion (chyba nie pomyliłam imienia) - hebanowy wojownik, którego wystrugał chłopcu tata. To dzięki niemu i ramionach mamy chłopczykowi udaje się przetrwać ten koszmar.
A jego zwłoki nie wypływają z morza, jak na jednym z makabrycznych zdjęć, pojawiających się w dyskursie o uchodźcach.

Będąc na wspaniałym koncercie kolęd Zbigniewa Preisnera zdałam sobie sprawę, że temat uchodźców jest bardziej aktualny niż się wydaje. Możemy udawać, że to nas nie dotyczy, że to problem Grecji czy Niemiec, ale jednak... Preisner pisze kolędę inspirowaną losami tych nieszczęśników. Maleo i czołowi polscy artyści nagrywają płytę, "Nieśmiertelni" (polecam!). Polscy autorzy piszą książki dla dzieci (Piątkowska, Bardijewska, Gortat). To nie przypadek, nie zagraniczny folklor, ale NASZ problem...
A Ty? Z czego jest Twoje serce? Z lodu? A może z hebanu...?

"Hebanowe serce" to kolejna książka z genialnej serii "Wojny dorosłych - historie dzieci". Opowiada o chłopcu, Omence, który razem z mamą wyrusza w podróż do lepszego świata - Europy. Opuszczają ogarniętą wojną ojczyznę, by nie musieć bać się każdego dnia.
Ale podczas podróży wciąż towarzyszy im strach. Przewoźnik chce tylko zarobić ile się da. Zero litości, nie stać Cię -...

"Hebanowe serce" to kolejna książka z serii Wojny dorosłych - historie dzieci. Książka ważna, mądra i pięknie ilustrowana przez genialnego Macieja Szymanowicza.
Od jakiegoś czasu dosłownie wszędzie poruszany jest temat uchodźców, każdy z nas ma jakieś zdanie na ten temat. Ale niemal wszyscy zapominamy, że z Syrii oprócz mężczyzn uciekają także kobiety i dzieci. I ta książka to właśnie historia dziecka - Omenki, który starą, przepełnioną łodzią wypływa z portu w Libii do lepszego świata.

Omenka to mały chłopiec, który opuszcza swój ogarnięty wojną kraj, w podróż do Europy wyrusza z mamą, nie uzbierali dość pieniędzy, aby starczyło także na transport taty. Pokonanie pustyni było straszne, męczące i niebezpieczne, jednak jeszcze gorsza okazała się wyprawa przez Morze Śródziemne.
Zdezelowana łódka na 200 osób była przepełniona, sternik z bronią za pasem był groźny i zły i morze też było groźne, szczególnie wtedy, gdy nadciągnął sztorm. Kilkoro pasażerów wypadło za burtę i zostało pochłoniętych przez wodę. Omenka bał się bardzo, bała się jego mama, jednak tym razem udało im się przeżyć. Po sztormie nastał gorący dzień - słońce prażyło niemiłosiernie, na łodzi nie było ani skrawka cienia. Rozpalony chłopiec z trudem dotrwał do wieczora. Z czasem skończyły się zapasy słodkiej wody, jedzenie dostawał tylko Omenka, jego mama nie jadła, dbała o to, żeby synek miał co zjeść. Jakby tego było mało którejś nocy sternik zniknął - zostawił swoich pasażerów na pastwę morza, odpływając na pontonie pod osłoną nocy. Wkrótce nadciągnął kolejny sztorm, skończyło się paliwo i łódka pełna ludzi dryfowała po Morzu Śródziemnym. Ludzie nie wierzyli w to, że przeżyją. Ale los był dla nich łaskawy - znalazła ich włoska łódź patrolowa i przetransportowała na Lampedusę do ośrodka dla uchodźców.
Tam Omenka poznał innych chłopców, którzy odbyli bardzo podobną podróż. Takich dzieci są tysiące.
Są też niestety takie, którym nie udaje się dobić do brzegu.
http://subiektywinie.blogspot.com

"Hebanowe serce" to kolejna książka z serii Wojny dorosłych - historie dzieci. Książka ważna, mądra i pięknie ilustrowana przez genialnego Macieja Szymanowicza.
Od jakiegoś czasu dosłownie wszędzie poruszany jest temat uchodźców, każdy z nas ma jakieś zdanie na ten temat. Ale niemal wszyscy zapominamy, że z Syrii oprócz mężczyzn uciekają także kobiety i dzieci. I ta...