„Zaginione miasto” to ostatni (przynajmniej na razie) tom cyklu z Emilem Żądło Anny Klejzerowicz i, niestety, coraz bardziej schematyczny. Książka posiada na pewno tę zaletę, że czyta się bardzo lekko, ale wynika to z powierzchowności lektury. Prostota języka prowadzi do prostoty treści. Chociaż w porównaniu z „Domem Naszej Pani” jest kilka stopni lepsza, ma przynajmniej sensowne wyjaśnienie w dziedzinie morderstw, tym samym watek współczesny jest logiczny i raczej wiarygodny. O wątku historycznym nie będę się wypowiadać, skoro jest tylko po to, żeby zwiększyć tajemniczość, ale jak i wcześniej, tak i tym razem odniosłam wrażenie, że nawet autorka nie ma dobrego pomysłu, jak wybrnąć z własnego pomysłu. Książkę da się czytać szczególnie ze względu na prosty język- chociaż tym razem zaczynały już mnie irytować przekleństwa, im dalej w serię tym ich więcej. Poza tym portrety postaci pozostawiały sporo do życzenia, poczynając od wykreowanej prawie na świętą Majeczki po upierdliwą chwilami Martę. Moja ocena waha się w okolicy dobrej.

„Zaginione miasto” to ostatni (przynajmniej na razie) tom cyklu z Emilem Żądło Anny Klejzerowicz i, niestety, coraz bardziej schematyczny. Książka posiada na pewno tę zaletę, że czyta się bardzo lekko, ale wynika to z powierzchowności lektury. Prostota języka prowadzi do prostoty treści. Chociaż w porównaniu z „Domem Naszej Pani” jest kilka stopni lepsza, ma przynajmniej...