„Piękne kłamstwa” Lisy Unger polecił i pożyczył mi dobry znajomy. To moje pierwsze spotkanie z tą autorką i patrząc na okładkę, która kojarzy mi się z romansem oraz średnią ocen na LC, która nie jest najwyższa, nie do końca byłam przekonana do jej przeczytania. Jednak skoro mój znajomy mówi, że dobra to, czemu nie miałabym mu zaufać i istotnie warto było jej poświęcić swój czas. Już po przeczytaniu pierwszego rozdziału wiedziałam, że nie będę się nudzić, a mój czas nie zostanie zmarnowany na nijaką lekturę.

„Piękne kłamstwa” to intrygujący i dobrze skonstruowany thriller psychologiczny, który pobudza nasz umysł do ciągłego myślenia i skłania do zastanowienia się nad ważnym społecznym problemem spotykanym niemalże na całym świecie. Mianowicie problemem związanym z przemocą w rodzinie, maltretowaniem dzieci, ogólnie mówiąc wszelką patologią występującą w wielu domach. Po jej przeczytaniu każdy postawi sobie pytanie - czy cel uświęca środki?

Główna bohaterka Ridley Jones prowadzi poukładane i spokojne życie, które za sprawą małego chłopca, uratowanego przed wypadkiem zostaje przewrócone do góry nogami. Nic, co wcześniej wydawało się normalne i prawdziwe nie jest już takie samo. Ridley po otrzymaniu tajemniczej wiadomości zaczyna odkrywać zagadkę związaną z jej przeszłością. Czy warto było ją odkrywać? Czy dotychczasowe życie było takie złe? Jaka byłaby alternatywa? Nie chcę za dużo napisać, żeby nie zdradzić zbyt wiele. Dlatego odkrywanie tej tajemnicy pozostawię Wam, a sama przytoczę tylko niedługi cytat zaczerpnięty z tej książki.

„Nadzieja jest dobra. Bez niej, cóż, pozostaje logika. Ale nadzieja jest jak modlitwa. Zmawia się ją do siły potężniejszej niż my sami.” Str. 403.

Książka L. Unger, jej sposób pisania oraz historia przedstawiona w tym thrillerze kojarzy mi się z twórczością mojej ulubionej autorki Joy Fielding, którą uwielbiam czytać. Książka nieustannie trzyma w napięciu, fabuła jest bardzo zajmująca wprost intrygująca i bardzo autentyczna, lektura wciąga czytelnika od samego początku, aż trudno się od niej oderwać. Książkę wspaniale się czyta, nasz umysł nieustannie pracuje i stawia kolejne pytania, na które często musimy sobie sami odpowiedzieć. Gorąco zachęcam do jej przeczytania w mojej opinii naprawdę warto!

„...Wszyscy jesteśmy tacy zagubieni, prawda? Zawsze szukamy czegoś nieuchwytnego, czegoś, co jest dla nas istotne, i nigdy dokładnie nie wiemy, co to jest.” Str. 322

„Piękne kłamstwa” Lisy Unger polecił i pożyczył mi dobry znajomy. To moje pierwsze spotkanie z tą autorką i patrząc na okładkę, która kojarzy mi się z romansem oraz średnią ocen na LC, która nie jest najwyższa, nie do końca byłam przekonana do jej przeczytania. Jednak skoro mój znajomy mówi, że dobra to, czemu nie miałabym mu zaufać i istotnie warto było jej poświęcić swój...